Έπεσαν οι μάσκες

Δείτε πιο κάτω τους δύο τίτλους στην ηλεκτρονική έκδοση της Καθημερινής.

Εισηγούμαι να στείλουμε ΟΛΟΙ email στην εφημερίδα ΑΠΑΙΤΩΝΤΑΣ να αποσύρει τον παραπλανητικό και προβοκατόρικο της τίτλο και να ΑΠΟΛΟΓΗΘΕΙ μέσω της ιστοσελίδας της στο σωματείο και τον κόσμο της Ομόνοιας για την προσβολή στο πιο λαοφιλές σωματείο της χώρας.

Το email για επικοινωνία με την εφημερίδα είναι το info@kathimerini.com.cy

ΠΡΟΣΟΧΗ! ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΗ ΚΑΙΡΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΟΝΟΙΑ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΒΑΛΘΕΙ ΝΑ ΣΠΕΙΡΟΥΝ ΤΗΝ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΧΟΝΟΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΤΟ ΔΙΧΑΣΜΟ! 

ΜΗΝ ΠΕΣΕΤΕ ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ ΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΜΑΣ!!! 

ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΚΑΤΟ- ΚΟΠΕΓΧΑΓΗ

Το Σκατό - Κοπεγχάγη στη λίστα με τα στημένα παιχνίδια

Από τις πιο ύποπτες ομάδες χαρακτηρίζονται οι πρωταθλητές Δανίας.

Το γερμανικό περιοδικό «Sport Bild», το οποίο επικαλείται η «Copenhagen Post», υποστηρίζει πως οι αγώνες του Σκατού με την Κοπεγχάγη, όπως και αυτός των πρωταθλητών Δανίας με τη Μόγκρεν, είναι στη λίστα με τα 200 φερόμενα ως στημένα παιχνίδια, σε όλη την Ευρώπη. Μια από τις πιο ύποπτες για στήσιμο αγώνων είναι, σύμφωνα με το δημοσίευμα, η ομάδα της Κοπεγχάγης, την οποία τον Αύγουστο απέκλεισαν οι πρωταθλητές Κύπρου, στο δρόμο για τους Ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.

Όλο το άρθρο εδώ.

ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΡΜΗΣ-ΟΜΟΝΟΙΑ

Ύποπτη για στημένο η Ομόνοια και άλλες πέντε ομάδες

Η ΚΟΠ δημοσιοποίησε τα στοιχεία για τους τέσσερις υπό διερεύνηση αγώνες.

Στο ματς Ερμής - Ομόνοια οι γηπεδούχοι προηγούνταν στο ημίχρονο, 
όμως οι πράσινοι κέρδισαν στο τέλος

Σοβαρό είναι το ενδεχόμενο να έχει στηθεί ο αγώνας Ερμής – Ομόνοια (1-2), όπως και το Εθνικός – ΑΠΟΠ/ Κινύρας (3-1), ενώ σίγουρα στημένα θεωρούνται από την ΟΥΕΦΑ τα ματς ΑΠΟΠ/ Κινύρας – ΑΠΕΠ (1-2) και ΑΠΕΠ – Ένωση (1-2). 

Όλο το άρθρο εδώ.

Να μην τους αναστήσουμε!

Η αγωνιστική αυτή ήταν ίσως η πιο ευχάριση όλου του πρωταθλήματος.

Η καθόλα πειστική εμφάνιση της ομάδας μας, για μένα η καλύτερη (μαζί με μια-δύο άλλες) φετινή, συνοδεύτηκε από την ήττα των ακατονόμαστων οι οποίοι πια έχουν συντρίψει τα όποια ρεκόρ κατάφεραν να δημιουργήσουν ομάδες όπως οι φετινές απεπ και σαλαμίνα αλλά και άλλες στο παρελθόν. Ούτε το θόι λακατάμιας ή ο ονήσιλλος δεν έμεινε στο 1 γκολ (και αυτό με κόντρα) σε 5 παιχνίδια πρωταθλήματος. Είναι στραβός ο γιαλός ή μήπως ο λόγος της κατάρρευσης τους δεν είναι τόσο η απουσία του πίντο αλλά αυτές του τρύφωνος, του τσαγγάρη, του σταμάτη και των υπολοίπων mvp της σεζόν 2008-09 και του πρώτου γύρου του φετινού πρωταθλήματος;

Κατά τα άλλα δεν υπάρχουν πολλά που πρέπει να ειπωθούν. Έρχεται καπάκι σε μια βδομάδα η μάχη των μαχών, η μεγαλύτερη μέχρι την επόμενη και θα πρέπει αν είναι δυνατόν από αυτή τη στιγμή να κατεβάσουμε τους τόνους, να κλείσουμε τα στόματα μας και να πωρωθούμε.

Όλοι μαζί, όλοι μεταξύ μας και μόνο ΧΩΡΙΣ να ασχολούμαστε μαζί τους πρέπει να κάνουμε ότι είναι δυνατό για να κατεβεί η ομάδα την ερχόμενη Κυριακή με πάθος, πίστη, δύναμη, υπομονή, τσαμπουκά, αυτοπεποίθηση, σοβαρότητα για να τους δώσουμε τη χαριστική βολή.

ΔΕΝ πρέπει να επαναλάβουμε λάθη του πρόσφατου παρελθόντος. Δεν τους έχουμε κερδίσει τα τελευταία χρόνια όχι μόνο γιατί είχαν την εύνοια της διαιτησίας ή επειδή ήταν απλά κώλοι αλλά και επειδή τις φορές που ήταν πραγματικά του χεριού μας κατεβήκαμε με αφέλεια για να τους βάλουμε 3 και στο τέλος μέναμε με 2 χείλη καμένα. Δεν μας παίρνει εδώ που έχουν έρθει τα πράγματα να επαναλάβουμε τα λάθη αυτά. Και δεν είναι ώρα να κάτσουμε να τους λέμε πόσα θα τους βάλουμε, ούτε πως και τι σεξ θα κάνουμε με την οικογένεια τους.

ΠΡΙΝ από τον αγώνα πρέπει να ασχοληθούμε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ με την ομάδα μας και την κερκίδα μας ώστε να κατεβούμε με όλα τα στοιχεία που προανέφερα και ώστε ο κόσμος μας να στηρίξει την προσπάθεια των παιχτών από την αρχή μέχρι το τέλος. Αν όλα έρθουν όπως ονειρευόμαστε εδώ θα είμαστε και τότε θα μπορούμε να πούμε πολλά.

Για όσους έχουν δει την ταινία “Any Given Sunday” με τον Αλ Πατσίνο, υπάρχει μια μοναδική σκηνή όπου μιλά στην ομάδα του. Η σκηνή αυτή θα μπορούσε κάλλιστα να αφορά την δική μας ομάδα με όσα έχει για τόσα χρόνια υποστεί.

Σας παραθέτω χωρίς άλλα σχόλια τη μετάφραση με απολογίες για μικρές ανακρίβειες αφού αυτή είναι ομολογουμένως με κάποιες προσαρμογές:

«Δεν ξέρω τι να σας πω στα αλήθεια.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη μάχη. 90 μόνο λεπτά. Ότι έχει προηγηθεί έγινε για να μας φέρει εδώ, σε αυτή τη μέρα. Είτε θα νικήσουμε, και κάνοντας αυτό θα κερδίσουμε κάθε ασθένεια που έχουμε σαν ομάδα υψώνοντας το ανάστημα μας ή που θα πρέπει να ξεκινήσουμε πάλι από την αρχή.

Είμαστε στην κόλαση τώρα, έχουμε όμως την επιλογή. Είτε που θα μείνουμε στο σκοτάδι είτε που θα παλέψουμε, εκατοστό με εκατοστό, για να βγούμε στο φως.

Εκατοστό με εκατοστό πετυχαίνεις τα πάντα, εκατοστό με εκατοστό ανεβαίνεις στο Έβερεστ, εκατοστό με εκατοστό πετυχαίνεις στη ζωή εκατοστό με εκατοστό παίρνεις αυτό που σου αξίζει σε όλα.

Το ποδόσφαιρο όπως και η ζωή είναι παιχνίδι εκατοστών. Σε κάθε παιχνίδι το περιθώριο λάθους είναι μικρό. Μισό εκατοστό πιο κοντά ή πιο μακριά δεν είναι αρκετό. Μισό δευτερόλεπτο πιο γρήγορα η αργά το ίδιο.

Τα εκατοστά αυτά που χρειαζόμαστε είναι παντού, σε κάθε φάση, σε κάθε λεπτό, σε κάθε δευτερόλεπτο. Σε αυτή την ομάδα πρέπει να μάθουμε να παλεύουμε για κάθε ένα από αυτά τα εκατοστά, μέχρι το τελευταίο.

Πρέπει να παλεύουμε, να τα διεκδικούμε με πάθος, σε κάθε λεπτό, σε κάθε δευτερόλεπτό. Πρέπει να παλεύουμε με νύχια και με δόντια για κάθε ένα ξεχωριστά από αυτά τα εκατοστά. Επειδή ξέρουμε ότι, όταν προστεθούν είναι αυτό που θα κάνει τη διαφορά μεταξύ της νίκης και της ήττας.

Θα σας πω αυτό: Σε κάθε αγώνα, αυτός που θα κερδίσει τα περισσότερα εκατοστά είναι αυτός που είναι διατεθειμένος να πεθάνει για να το πετύχει. Αν θα γιατρευτούμε, αν θα θριαμβεύσουμε θα είναι επειδή είμαστε ακόμα διατεθειμένοι να παλέψουμε, να πεθάνουμε για κάθε ένα από αυτά τα εκατοστά ξεχωριστά.

Όλα αυτά δεν μπορεί να τα κάνει άλλος για εσάς, ούτε μπορεί να το κάνει μόνο ένας ή κάποιοι από εσάς.

Πρέπει να τα κάνετε εσείς οι ίδιοι, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. Σας ζητώ να δείτε ο ένας τον άλλο. Δείτε ο καθένας μέσα στα μάτια του κάθε ενός από τους υπόλοιπους ξεχωριστά. Θα πρέπει να δείτε ο ένας στον άλλο τον άνθρωπο που θα παλέψει να κερδίσει αυτό το τελευταίο εκατοστό ΓΙΑ ΕΣΑΣ, επειδή θα ξέρει ότι αυτό ακριβώς θα κάνατε και εσείς ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ.

Αυτό σημαίνει ομάδα κύριοι. Είτε που θα παλέψουμε σαν λιοντάρια για το κάθε ένα από αυτά τα εκατοστά, θα κερδίσουμε και θα γιατρευτούμε πια ΣΑΝ ΟΜΑΔΑ ή που θα αποτύχουμε και θα καταρρεύσουμε, σαν άτομα.

Αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Απλά αυτό. Και εναπόκειται σε εσάς…

Τι θα κάνετε λοιπόν;»

Σημείωση: Ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή αλλά και τους θεσμούς δεν είναι προς διαπραγμάτευση και οι διάφοροι ακατονόμαστοι που προβάλουν ψευτοδιλήμματα του τύπου ότι θα τους λογοκρίνω να ξέρουν ότι είναι στου κουφού την πόρτα που χτυπάνε. Η σελίδα είναι πρόθυμη και θα φιλοξενήσει ακόμα και σχόλια τους νοουμένου ότι είναι σε λογικά πλαίσια. Όποιος δεν μπορεί να αντιληφθεί ποια είναι αυτά το μόνο που πετυχαίνει είναι να μου χαραμίσει το μισό δευτερόλεπτο που απαιτείται για το delete.

Ο "αυτοκράτορας" είναι γυμνός!

O Τζόζεφ Γκέμπελς (Joseph Goebbels), Υπουργός Προπαγάνδας του Χίτλερ, είχε πει ότι η συνεχής επανάληψη ενός ψέματος, όσο εξωφρενικό και αν είναι αυτό, έχει ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα όχι μόνο να το πιστέψουν οι μάζες, ακόμα και αν δεν υπάρχουν καθόλου στοιχεία προς αυτό, αλλά να το πιστέψουν ακόμα και οι ίδιοι που το αναπαράγουν. Στην Κύπρο του 2010 το φαινόμενο επαναλαμβάνεται από τους ακατονόμαστους. Τυχαίο; Δεν νομίζω.

Πίστεψαν λοιπόν οι άθλιοι ότι δεν έχουν την εύνοια της διαιτησίας, και όχι μόνο αυτό, πίστεψαν ότι την έχει η Ομόνοια! Αφοπλισμένοι όμως χθες από το σύνηθες σπρώξιμο και χωρίς να απολαμβάνουν πια την προστασία στην οποία έχουν συνηθίσει τόσο καιρό δεν έκαναν σε 90 λεπτά ούτε μια ευκαιρία. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ακριβώς επειδή η δύναμη της συνήθειας είναι μεγάλη, παρόλο που τον αγώνα διαιτήτευε ξένος εξακολουθούσαν να συμπεριφέρονται ως να ήταν κύπριος. Και γελοιοποιήθηκαν οικτρά!

Έπεφταν λοιπόν ο μπίδης και ο πουρσαΐτίδης, άνθρωποι για τους οποίους προσωπικά έτρεφα στο παρελθόν κάποια εκτίμηση, αν όχι και συμπάθεια, οι οποίοι όμως θυσίασαν την αξιοπρέπεια τους υιοθετώντας τις γνωστές αρρωστημένες νοοτροπίες των ακατονόμαστων. Και σε κάθε φάση, αφού δεν άκουγαν το σφύριγμα του διαιτητή, διερώτονταν τι συνέβηκε μη μπορώντας να αντιληφθούν τα αυτονόητα. Ότι δηλαδή με δίκαιη διαιτησία η ομάδα τους δικαιούται λιγότερα από τα μισά φάουλ, πέναλτι, κάρτες κοκ που συνήθως παίρνει και ότι οι αντίπαλοι τους δικαιούνται αντίστοιχα, τα διπλάσια.

Τι έγινε το «εκνευριστικό passing game» εκνευριστικότατε κύριε Χατζηλιασή; Μάλλον κατάλαβες επιτέλους και εσύ ότι με 14 παίχτες εναντίον 11, ενίοτε και 10, ίσως όχι «εκνευριστικό», αλλά τουλάχιστον passing game, θα μπορούσε να παίζει και η ΑΠΕΠ.

Γράφω καιρό τώρα ότι η κυπριακή διαιτησία έχει φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα διαφθοράς. Δεν είναι πια (μόνο) η μια φάση στυλ Χαπέσιη, Ξάνθου, Τρύφωνος, δηλαδή ένα οφσάιντ, μια κόκκινη κάρτα ή ένα πέναλτι αλλά η συνεχής και επαναλαμβανόμενη προστασία που τους παρέχεται με ανύπαρκτα φάουλ σε κάθε μαρκάρισμα αντιπάλου, συνεχείς αυστηρές ή ανύπαρκτες κάρτες, εύκολα επιθετικά φάουλ στα λίγα στημένα που δίνονται στους αντίπαλους τους αλλά και εκ διαμέτρου αντίθετα ανοχή στους ακατονόμαστους όχι μόνο στις αντίστοιχες αλλά και σε πολύ χειρότερες φάσεις. Παραδείγματα υπάρχουν εκατοντάδες, σκέφτομαι ειλικρινά να δημιουργήσω άλλο site, αποκλειστικά και μόνο για αυτά, στο οποίο να μπορεί ο καθένας να ανεβάζει κάθε βδομάδα φάσεις.

Πρέπει να αντιληφθούμε σύντροφοι ότι είναι όλοι μέσα στο κόλπο. Μέχρι και ο Ανδρονίκου προχθές φάνηκε ότι συμβιβάστηκε μη έχοντας άλλη επιλογή. Ειλικρινά οι αγώνες τους τόσο με την ΑΠΕΠ όσο και με τη Σαλαμίνα ήταν για γέλια και για κλάματα. Ούτε μια φορά δεν άκουσες να διαμαρτυρηθεί ο κόσμος, κέρδιζαν τα πάντα, ακόμα και αυτά που δεν ζητούσαν τους έδινε ο αθεόφοβος. Μπράβο στον Κλίνγκερ πάντως που είχε ξεκάθαρα προειδοποιήσει τους παίχτες του οι οποίοι απόφυγαν τις διαμαρτυρίες και τα δυνατά φάουλ.

Κάπου εδώ όμως πρέπει να προβληματιστούμε και εμείς! Μη γελιέστε, σε αυτά είναι πολυμήχανοι και θα βρουν τους τρόπους να «σηκώσουν κεφάλι». Αγοράζοντας παίχτες (λέγε με πλετζ), επαναφέροντας κύπριους διαιτητές (μέσω πιέσεων των ιδίων και με τις ευλογίες του κουτσοκούμνη), με ντόπες (όχι δεν εννοώ ψυχολογικές, εξάλλου αν χρειαστεί χάνονται εύκολα μετά τα δείγματα), η καλύτερα, και ως συνήθως, με συνδυασμό των πιο πάνω. Τους έχω ικανούς να "προσεγγίσουν" ακόμα και τους ξένους διαιτητές αν χρειαστεί.

Ελπίζω να έχουν γνώση οι φύλακες και να μην ξεκινήσουμε να «αεροβατούμε» πάλι αν χάσουν από την ανώ. Δυστυχώς ο ρόλος του «ψόφιου κοριού» τους πάει γάντι. Εκεί που τους έχεις ξεγραμμένους αναστήνονται, συνήθως μάλιστα πάνω μας. Απαιτείται λοιπόν ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ!

Για τις αλητείες τους δεν έχω να πω πολλά παρά μόνο αυτό. Τι ήθος είναι δυνατό κάποιος να αναμένει από μια ομάδα της οποίας ο αναμορφωτής και πιο «επιτυχημένος» πρόεδρος της σύγχρονης ιστορίας της είναι αυτός;

ΥΓ: Επειδή έχει παραγίνει το θέμα με τα σχόλια σε κάθε post ενημερώνω φίλους και αντιπάλους ότι από αυτό το post τα ακραία μηνύματα θα διαγράφονται, νομίζω ξέρετε όλοι πια είναι αυτά. Και επειδή σύντροφοι δεν θέλω σε καμία περίπτωση αυτά να είναι τα δικά σας, σας παρακαλώ αγνοήστε τις προκλήσεις.

Ξύπνησε το θηρίο!

Κυριακή 17 Ιανουαρίου. Η Ομόνοια χάνει στο 20^ο λεπτό από κάποια απεπ με 3-0 και το γήπεδο γίνεται καζάνι που ξεχειλίζει. Αν τολμούσε κάποιος να πει εκείνη τη στιγμή ότι 3 βδομάδες μετά η Ομόνοια θα έχει ολοκληρώσει ένα σερί από 4 συνεχόμενες νίκες, η μια πιο δύσκολη από την άλλη, θα τον έβγαζαν τρελό, ίσως να έτρωγε και ξύλο.

Τι και αν η άμυνα (πάλι) έμπαζε, τι και αν ο Στάθαρος δεν τράβηξε, τι και αν Κωνσταντίνου και Κασέκε ήταν εκτός αποστολής, η ομάδα έκανε ότι έπρεπε. Και όταν θα πάρουν θέση στο κέντρο της άμυνας και οι δύο βασικοί μας αμυντικοί και αποκτήσουμε και εκεί την απαιτούμενη σταθερότητα και αυτοπεποίθηση τα πράγματα θα γίνουν ακόμη καλύτερα.

Αυτό που ξεχώριζε από τη Λευκωσία είναι η ΘΕΛΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΘΟΣ όλου του οικοδομήματος. Από τον προπονητή και τους παίχτες μέχρι τη διοίκηση και βέβαια πάνω από όλα, τον κόσμο, ο οποίος έχει αποκτήσει πια την αυτοπεποίθηση που του έλειπε. Η ελπίδα έχει γίνει πια πίστη ότι ο στόχος μπορεί να επιτευχθεί.

Ο Αντώναρος που τόσο μα τόσο μας έλειψε ήταν κέρβερος, ο Ηλίας Αρχηγάρα, ο Εφραίμ… ο γνωστός Εφραίμ, το «παραλιμνίτικο» μας εντυπωσιακός, ο Ρεγκίφο σκόραρε και έδειξε ότι μπήκε στο πετσί της ομάδας. Μέχρι και ο Γραμμόζης, συχνός αποδέκτης μουρμούρας, ήταν θετικότατος.

Αυτός όμως που είναι μια ομάδα μόνος του, που είναι πραγματικά μοναδικός, που είναι απλά ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του πρωταθλήματος είναι ο Μακρίδης. Ώρες-ώρες στην πέγεια φαινότανε σαν να παίζαμε με 3 Κωνσταντίνους στο γήπεδο. Ήταν παντού ο άτιμος. Έκοβε, δημιουργούσε, σκόραρε και όλα αυτά χωρίς να κάνει το παραμικρό λάθος. Τον βλέπουν και ξιτιμάζουν οι ακατονόμαστοι και ακόμα και οι πιο κάφροι ξεροκαταπίνουν πριν βρουν το θάρρος να επαναλάβουν σαν παπαγαλάκια τις μαλακίες που τους πιπιλούσαν τόσο καιρό.. Ότι δηλαδή και καλά δεν τον πήραν για να μη χαλάσει το «κλίμα». «Πίστεψαν» δηλαδή, οι αφελείς, ότι αν έπαιρνε το σκατό τον Μακρίδη με ας πούμε 400 ή 500 χιλιάδες ευρώ (που θα τον έπαιρνε διότι ο άνθρωπος μπορεί να είναι επαγγελματίας και παιχτούρα αλλά είναι γνωστό ότι θα πήγαινε σε αυτούς με λιγότερα από ότι σε εμάς)  θα πήγαινε ο μάριος ηλία ή ο παπαθανασίου ή έστω ο αλεξάνδρου και θα ζητούσε τα ίδια…

Τολμούν οι αθεόφοβοι να μας πουν εμάς αρνιά, που τους έχουν πει του κόσμου τις μαλακίες, τους πούλησαν κωλόχαρτα για μεταξωτές κορδέλες και ππιριλιά για μαργαριτάρια και ακόμα πάνε γήπεδο για να αποθεώσουν τον κάθε κουτσόπουλο. Πάλι καλά που δεν πήγανε αεροδρόμιο… Αλήθεια, αν ο μάριος αγαθοκλέους πριν από τόσα χρόνια κατάφερε να κάνει συμβόλαιο των £250 000 το χρόνο επειδή τους έπεισε ότι είναι ο «ρομάριο» δεν είναι και λίγα τα όσα παίρνει ο Μακρίδης;

Αυτό που φοβούνται όμως, ότι θα χάσουν δηλαδή και τον μπίδη, δεν το έχουν πάθει ακόμα μόνο και μόνο επειδή δεν έχουμε θέση στην ομάδα να τον βάλουμε. Αν πουλήσουμε ας πούμε, που προσωπικά το απεύχομαι, τον Εφραίμ ή τον Δημητράκη «εν καλός για λλόου τους» ο Μιλτής. Αλλά και εκεί να μείνει παραπονεμένος και μουτρωμένος πάλι δεν μας χαλάει έτσι; Δεν είναι λίγο να χρειάζεται να ζημιώνει η τσέπη του κάθε χαραλαμπίδη €250 000 το χρόνο για να μην ζηλέψει ο άθως σολωμού και χαλάσει το κλίμα…

Κατά τα άλλα, όσο και αν προσπαθεί ο κάθε Κυπριανίδης να μας πείσει ότι μας ευνοεί η διαιτησία (έλεος πια με τον φοβικό πρώην διαιτητή, ο κάθε μαλάκας που θα τον «κατηγορήσουν» ότι είναι Ομονοιάτης κατασκοτώνεται να αποδείξει ότι άδικα τον «κατηγορούν»- ήταν πεναλτάρα, επειδή ο Μιχαλάκης είναι παλικάρι δεν σημαίνει ότι κάθε φορά που θα πηδά για κεφαλιά θα πρέπει να σηκώνει και 3-4 αμυντικούς μαζί του), τι και αν μας έπεισε πάλι ο διορισμένος πρόεδρος της κοπ ότι θα μας παίξει στα ίσα, η ΟΜΟΝΟΙΑ είναι εκεί, πέρασε την κρίση και βάζει πια το βάρος στους άλλους.

Κεφάλια μέσα από αύριο όμως, έχουμε κάνει όλα τα δώρα που διακαιόμασταν να κάνουμε. Ακολουθούν 5 αγώνες πριν το σκατό εκ των οποίων 3 στο γσπ στο οποίο ΔΕΝ ΝΟΕΙΤΑΙ ΝΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΑΛΛΟ ΒΑΘΜΟ ειδικά από μικρομεσαίες ομάδες. Δεν διανοούμαι επίσης ότι υπάρχει πιθανότητα να χάσουμε βαθμούς από σαλαμίνα και ερμή εκτός έδρας και ας φροντίσουν αυτοί που πρέπει να μη γίνει αυτό, ούτε και να μας κοιμίσουν πάλι οι δήθεν σύντροφοι με μαλακίες του στυλ «μην μας βάλετε πολλά».

One step at a time βέβαια αλλά ας γίνουν από τώρα όλα όσα πρέπει διότι κάποιοι, που έχουν καταλάβει ότι το θηρίο έχει ανοίξει τα μάτια του και όταν ξυπνήσει για τα καλά θα τους κατασπαράξει, ξεκίνησαν τις σκοτεινές ραδιουργίες τους και κάνουν ότι μπορούν για να μας σταματήσουν…

Οι καλύτεροι πελάτες!

Ρε γαμώ το άραγε να παίξουμε με τους ακατονόμαστους στο κοτέτσι; Να τους δώσουμε τα ¾ των κερκίδων και να πάρουμε εμείς το πέταλο για τη Θύρα 9; Αυτά σκεφτόμουνα βλέποντας τον τσαμπουκά της ομάδας στο γήπεδο και του κόσμου στην κερκίδα!

Πρώτος μεταξύ ίσων ο Κασέκε. Σίγουρα για το ατέλειωτο τρέξιμο (κάποιος είπε ότι μετά τον αγώνα δεν επέστρεψε λευκωσία με το λεωφορείο της αποστολής αλλά τρέχοντας μπροστά του), αλλά περισσότερο για την γκολάρα που έβαλε (περιμένουμε τόσο καιρό ένα γκολ με σουτ του). Πρώτος, με διαφορά, ανώμαλος βεβαίως ήταν ο τρύφωνας που πάσκιζε ο άνθρωπος να συγκρατήσει το χριστοφή, τον εφραίμ και τον στάθη μπας και κρατήσει το Χ. Ήταν πραγματικά συγκινητικός, τι ανύπαρκτα φάουλ τους έδωσε, τι φαουλάρες τους αγνόησε, τι κόκκινη από το πρώτο ημίχρονο στον α. κωνσταντίνου κατάπιε, τι πρωτοπόρα εφαρμογή του κανονισμού για το πλεονέκτημα ανακάλυψε (έδωσε πλεονέκτημα σε φάση που χάσαμε την μπάλα και δεν έδωσε σε αυτή που θα τέλειωνε το παιχνίδι). Μοναδικός!

Όταν βέβαια το παιχνίδι φάνηκε ότι τέλειωνε, όταν κτύπησε το κουδούνι και οι μαθητές επέστρεφαν μετά το ετήσιο μάθημα στα σπίτια τους, όταν έριξαν λευκή πετσέτα, έδειξε και ο τρυφωνής ότι μια χαρά τα βλέπει και μια χαρά σφυρά όταν θέλει, μέχρι και «χατήρι» μας έκανε ο κερατάς επειδή δεν έδωσε τη δεύτερη κίτρινη στον ντάβιντσον- λες και ήταν κάρτα η πρώτη! Ας είναι, δέχομαι να μας πουν οι σκατένοι ότι έγινε ο τρύφωνας ομονοιάτης και να τον τιμωρήσουν και αυτόν μέχρι το τέλος της σεζόν. Χαλάλι!

Πλάκα-πλάκα αυτό που συμβαίνει είναι απίστευτο. 70% νίκες έχουμε με τους «μαθητές» την τελευταία δεκαετία και μάλιστα τις περισσότερες φορές πάμε εκεί με την πλάτη στον τοίχο! Σίγουρα δεν είναι επειδή είναι άσχημη ομάδα η ανόρθωση. Ούτε επειδή ήμασταν όλες αυτές τις φορές σούπερ ομάδα εμείς. Όλα αυτά τα χρόνια που εμείς πάμε για εκδρομούλα στο παπ οι άλλοι 1 σκατονίκη έχουν με το ζόρι. Παράδοση/ ψυχολογία/ αυτοπεποίθηση, όπως θέλετε πείτε το.

Αν μπορέσουμε πάντως να παρουσιάσουμε μέρος αυτών των χαρακτηριστικών και στους αγώνες με το σκατό τα πράγματα θα είναι πολύ διαφορετικά. Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι όταν μιλάμε για μια ομάδα που ο μέσος όρος των οπαδών της στα μεταξύ μας παιχνίδια για 15 χρόνια δεν ξεπερνούσε τις 2000; Μια ομάδα που όταν βγει εκτός στόχων ούτε τα μέλη του ΔΣ δεν πάνε να την δουν (την ίδια ώρα που εμείς στα 20 χρόνια της μιζέριας σπάσαμε ρεκόρ εισιτηρίων). Εντάξει, δημιούργησαν μια μίνι παράδοση μεταξύ μας. Και λοιπόν; Μήπως δεν είχαμε το ίδιο άσχημη παράδοση για κάποια χρόνια και όποτε πηγαίναμε στο παραλίμνι; Το περάσαμε και αυτό και κάπως έτσι πρέπει να το περάσουμε και τούτο. Μιλάμε για μια ομάδα που σε μεγάλο βαθμό έχει κτιστεί στην εύνοια της διαιτησίας και στην αυτοπεποίθηση που αυτή της προσδίδει. Πόσο θα άντεχαν νομίζετε αν όλα αυτά τα χρόνια είχαν την αντιμετώπιση που έχουμε εμείς αλλά και εμείς τη δική τους; Σκεφτείτε το!

Προέχει βέβαια ο απόλλωνας και μετά η πέγεια. Πρέπει να περάσουμε οπωσδήποτε νικηφόρα τους δύο αυτούς αγώνες οι οποίοι θα πρέπει να αντιμετωπιστούν ως δυσκολότεροι ακόμα και από αυτόν με την ανώμαλη τόσο από την ομάδα όσο και από τον κόσμο. Για να μην δώσουμε το φιλί της ζωής σε άλλο ένα τελειωμένο προπονητή αλλά και για να μην ξαναπάθουμε τα ίδια με την πέγεια.

Ας γίνουν αυτά και από εκεί και πέρα ο Λαός είναι μεγάλος!

Ορθή Εφαρμογή Κανονισμών

Με την ευκαιρία και του προηγούμενου post, και για σκοπούς επιμόρφωσης όλων μας σκέφτηκα να αναρτήσω μια σειρά από παραδείγματα ορθής εφαρμογής των κανονισμών:
Τα παρακάτω «καλύτερα» πέναλτι του σκατού, πέρα από αυτό στην πέγεια, σύμφωνα με την πολιτική των αρμοδίων αλλά και την απαίτηση των φίλων του, θα πρέπει απαραίτητα να παραχωρούνται μόνο στην ομάδα αυτή:
3η Αγωνιστική, με Ένωση: Ο Χαραλαμπίδης αποφασίζει να πέσει αφού έχει βγει από την περιοχή. Η κοντινή φάση θα ήταν για γέλια αν δεν ήταν για κλάματα, ισοφάριση στο 90’!:
http://www.shoot2score.org/goal.php?gid=676
8η Αγωνιστική, με ΑΠΕΠ: Ίδια φάση όπως με Κωνσταντίνου στην άχνα: http://www.shoot2score.org/goal.php?gid=763
Το προσωπικό μου αγαπημένο είναι το 1ο τους πέναλτι με την Πέγεια στο ΓΣΠ στο 82’. Προηγήθηκαν όμως η πέγεια είχε το θράσος να διεκδικεί ισοφάριση. Δυστυχώς δεν υπάρχει η φάση στο shoot2score ούτε και στο youtube την βρήκα. Πραγματικά κρίμα. Αν τη βρει κάποιος ας τη βάλει στα σχόλια.


Δεν είναι εύκολο να βρει κάποιος και να αναρτήσει τις κάρτες που δίνονται στους αντιπάλους τους (πχ σαλαμίνα, απόλλωνας) ούτε αυτές που δεν δίνονται σε αυτούς. Δυστυχώς, και επειδή στο μυαλό μένουν κυρίως οι φάσεις που οδηγούν σε γκολ, δεν είναι επίσης εύκολο να βρει κάποιος τα δεκάδες ανύπαρκτα φάουλ που δίνονται υπέρ τους (πχ το φάουλ που κέρδισαν στο γκολ με σαλαμίνα αλλά και με εμάς στο γκολ της ισοφάρισης) αλλά και τα υπαρκτά που δεν δίνονται εναντίον τους (πχ κλέψιμο στο γκολ της ισοφάρισης στον προχθεσινό αγώνα με τη δόξα).
Ενδεικτικά είναι τα πιο κάτω:
12η Αγωνιστική: Επιθετικό φάουλ στο γκολ με απόλλωνα και ισοφάριση στο 81’:
http://www.shoot2score.org/goal.php?gid=812
Επιθετικό φάουλ κκέλη στον Παναγή στο μεταξύ μας αγώνα, ισοφάριση στο 80’, δείτε το κοντινό πλάνο αλλά και που είναι ο διαιτητής:
http://www.shoot2score.org/goal.php?gid=836
Δεν γνωρίζω που θα μας βγάλει αυτή η χρονιά. Μακάρι να κερδίσουμε στο κοτέτσι, (που είναι στο κάτω κάτω η δεύτερη μας έδρα) αλλά και την επόμενη βδομάδα με τον απόλλωνα και τότε είμαι σίγουρος ότι θα δούμε το μέλλον διαφορετικά!

Ακατονόμαστη Υποκρισία! Διαδώστε Το!

Ωραία! Επ’ αόριστο αποκλεισμός λοιπόν στο διαιτητή του αγώνα με την απεπ. Σαν να μην έφτανε ο πρωτοφανής ντόρος σε ΟΛΑ σχεδόν τα ΜΜΕ, ξεχάστηκαν και όλες οι παπαριές που λέγονταν για μη δημοσίευση των ποινών και σε χρόνο dt έγιναν όλα αυτά που πρέπει ώστε να δοθούν τα απαραίτητα μηνύματα στους διαιτητές.

Και μέσα σε όλα, ο τρύφωνος στο ντέρμπι!

Στο site http://www.shoot2score.org/ κάποιος μπορεί να βρει όλα τα τέρματα της χρονιάς. Στην πρώτη αγωνιστική στην πέγεια το σκατό προηγείται στο 62’ με 2-3 με πέναλτι που κερδίζει μετά από πάσα του μοράις και χέρι του αμυντικού της πέγειας. Δείτε το εδώ: http://www.shoot2score.org/goal.php?gid=634

Σας θυμίζει κάτι; Μήπως τιμωρήθηκε με επ’ αόριστο αποκλεισμό ο συγκεκριμένος διαιτητής;

Διαδώστε Το!

Ο Σερ και η Διαιτησία

Ήμουνα από αυτούς που είχαν μεγάλα παράπονα από τον προπονητή ακόμα και όταν η ομάδα ήταν πρώτη. Θεωρώ ότι απέτυχε στην ψυχολογική προετοιμασία της ομάδας, έχει σοβαρές εμμονές και στην κρίσιμη στιγμή αντί να ψάξει να βρει τους λόγους της αγωνιστικής καθίζησης χαμήλωσε τον πήχη (αγώνες με ερμή, άρη) και τα έβαλε με τον κόσμο (σαλαμίνα).
Αυτή την ώρα όμως, και παρά τη ψυχολογική φόρτιση που όλοι έχουμε, νομίζω είναι φρονιμότερο να χαμηλώσουμε τους τόνους. Η κριτική είναι ορθότερο να γίνεται έγκαιρα και όχι όταν φτάσει κάποιος στο χείλος του γκρεμού. Το να βρίζεται η οικογένεια του όποιου προπονητή της Ομόνοιας δεν είναι απλά λάθος, είναι μεγάλη καφρίλα στην οποία ως Ομονοιάτες θα έπρεπε να αντισταθούμε, ιδιαίτερα επειδή μεγάλο μέρος της πικρίας μας προέρχεται και στα όσα προηγήθηκαν την τελευταία επταετία. Ο προπονητής, παρά τις αδυναμίες του, δεν είναι χαραμοφάης ούτε ήρθε για να κάνει αρπαχτή. Για το αν πρέπει να μείνει ή να φύγει, τη δεδομένη χρονική στιγμή και ενόψει των ντέρμπι νομίζω δεν πρέπει να τίθεται θέμα. Σε κάθε περίπτωση έχω εμπιστοσύνη στη διοίκηση μας ότι θα πάρει τις αποφάσεις που πρέπει.
Όσον αφορά τη διαιτησία: Για την κάρτα δεν πρέπει καν να το συζητάμε, για όποιον είδε το παιχνίδι όχι μόνο ήταν δίκαιη αλλά άργησε κιόλας να την δείξει ο διαιτητής.
Για τα πέναλτι θα σας παρακαλέσω να ακολουθήσετε λίγο το συλλογισμό μου. Ανεξάρτητα αν ήταν ή όχι (σίγουρα και τα δύο πέναλτι μπορούσαν να δοθούν ή να μη δοθούν) το συμπέρασμα που βγάζω εγώ, σε συνέχεια και των όσων έγραψα πιο παλιά είναι το εξής:

Στους ακατονόμαστους έχουν δοθεί τα τελευταία 5 χρόνια δεκάδες τέτοια πέναλτι στην Ομόνοια ελάχιστα. Θα δεχτώ για σκοπούς συζήτησης ότι έχουμε ευνοηθεί ή ότι «μας έχουν αντιμετωπίσει ως μεγάλη ομάδα». Το πιο ακριβές στην πραγματικότητα είναι ότι μας έχουν αντιμετωπίσει περίπου όπως αντιμετωπίζουν το σκατό κάθε βδομάδα (το εντυπωσιακό είναι ότι τους αντιμετώπισαν έτσι ακόμα και στους αγώνες που έχασαν βαθμούς!).
Η ουσία είναι ότι μια ομόνοια τέταρτη, με χίλια προβλήματα, με απουσίες, με τα νεύρα του κόσμου σμπαραλιασμένα, με το λεμονή υπό ατμόν, με εμφανές πρόβλημα αυτοπεποίθησης, με τραγική άμυνα, μια ομάδα που έχανε μέχρι το 20 με 0-3 και οι οπαδοί έβριζαν τους πάντες και τσακώνονταν μεταξύ τους κατάφερε να γυρίσει ένα παιχνίδι που όλοι είχαν για χαμένο επειδή η προσπάθεια των ποδοσφαιριστών μας συνοδεύτηκε από μια διαιτησία η οποία την αντιμετώπισε όπως αντιμετωπίζει το σκατό ΚΑΘΕ ΜΑ ΚΑΘΕ ΒΔΟΜΑΔΑ!
Υπάρχει κάποιος που αμφισβητεί ότι με αντίστοιχη διαιτησία αλλά και με βάση την εμφάνιση της η Ομόνοια δεν θα είχε κερδίσει τους αγώνες με απεπ (π.χ. καθαρό πέναλτι), σαλαμίνα (μεταξύ άλλων έπρεπε να παίζει με 10 από το πρώτο ημίχρονο) και άχνα (αυτό είναι πιο πρόσφατο και νωπό στη μνήμη).
Την περασμένη βδομάδα είχα πει ότι αν το πρωτάθλημα παιζόταν στα ίσα η ομάδα θα ήταν πρώτη. Το χθεσινό απέδειξε με τον πιο εμφατικό τρόπο την επιρροή που η διαιτησία με 2 ή 3 σφυρίγματα της μπορεί να έχει σε ένα αγώνα, χωρίς μάλιστα να μπορεί να κατηγορηθεί ότι ενεργούσε εκτός του πλαισίου των κανονισμών.
Τώρα αν οι ακατονόμαστοι είναι τόσο απελπιστικά ηλίθιοι που πραγματικά πιστεύουν ότι η ίδια Ομόνοια που σε όλο το πρωτάθλημα κατακρεουργείται (εκτός από αγώνα με άρη) ακόμα και σε αγώνες που ήταν με την πλάτη στον τοίχο, κατόρθωσε μέσα σε μια βδομάδα να ελέγξει το παρασκήνιο η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά.
Δυστυχώς το χθεσινό όπως και το τι έγινε στον αγώνα με τον άρη δεν αποτελεί αποτέλεσμα καμιάς επιρροής μας στο παρασκήνιο αλλά απλή εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Ο διαιτητής μας με τον άρη αντιλήφθηκε πόσο λάθος ήταν το να δώσει αμφισβητούμενη φάση προς όφελος της ομόνοιας και ότι κάτι τέτοιο στην κύπρο της τωρινής κοπ και των τωρινών θεσμών διαιτησίας τιμωρείται.
Εκτός και αν η αντιμετώπιση που είχαμε χθες οφείλεται στο ότι απλά δεν μας υπολογίζουν πια όπως είπε ο πέτσας, είμαι βέβαιος ότι το ίδιο θα γίνει και με το χθεσινό διαιτητή.

Διαπιστώσεις!

1. Είναι σημαντικό και πρέπει και ο τελευταίος ΟΜΟΝΟΙΑΤΗΣ να αντιληφθεί το εξής. Αν στον τελευταίο αγώνα (αλλά και σε αρκετούς άλλους) αντίπαλος του εθνικού ήταν η ομάδα των ακατονόμαστων θα είχε πάρει ένα ή δύο πέναλτι και τουλάχιστον μία κόκκινη την ίδια ώρα που ενώ θα της επιτρεπόταν να παίζει σκληρά ή και αντιαθλητικά τα σφυρίγματα θα ήταν συντριπτικά υπέρ της.

2. Η Ομάδα έχει αριθμητικά λίγες αλλά σοβαρές αδυναμίες σε συγκεκριμένες θέσεις (τερματοφύλακα ίσως και στόπερ αξίας).

3. Δυστυχώς οι αδυναμίες σε πρόσωπα που προαναφέρω αποκτούν μεγαλύτερη βαρύτητα και μεγεθύνονται λόγω πολύ πιο σημαντικών αδυναμιών στη νοοτροπία της ομάδας. Για τη νοοτροπία αυτή σίγουρα αντιστοιχεί μερίδιο ευθύνης στον προπονητή, όχι όμως το μεγαλύτερο.

4. Οι κύριες αδυναμίες του προπονητή είναι: (α) το ότι φαίνεται να έπεισε τη διοίκηση ότι θα ήταν καλύτερα να του δώσει εν λευκώ έλεγχο της ομάδας, ακόμα και όσον αφορά τον τομέα της ψυχολογίας- ζήτημα στο οποίο ξεκάθαρα και εκνευριστικά απότυχε ξανά και ξανά (β) έχει σοβαρές και προκλητικές εμμονές, συμπάθειες και αντιπάθειες από τις οποίες αδυνατεί να απαλλαγεί ακόμα και όταν συνεχώς εκτίθεται από αυτές και (γ) απότυχε στις επιλογές τους για συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές.

5. Οι πραγματικοί παίχτες ηγέτες στην ομάδα είναι είδος σε έλλειψη. Με εξαίρεση τους Ηλία και Κωνσταντίνου οι οποίοι έχουν κάποια ηγετικά χαρακτηριστικά οι υπόλοιποι, ακόμα και αυτοί που αγωνιστικά έχουν προσφέρει (Εφραίμ, Ντάβιντσον κλπ) δυστυχώς δεν έχουν την προσωπικότητα να σηκώσουν την ομάδα στις πλάτες τους, και δεν εννοώ με την απόδοση τους αλλά εμψυχώνοντας τους και στηρίζοντας τους. Ο δε Μακρίδης ακόμα φαίνεται δεν είναι σε θέση να αναλάβει αυτό το ρόλο.

6. Έχουμε αδυναμίες σε ανθρώπους μέσα και έξω από το γήπεδο οι οποίοι να είναι σε θέση να μεταδώσουν την τρέλα και την αρρώστια του Ομονοιάτη αλλά και την ΙΔΕΑ της Ομόνοιας στους αθλητές μας. Φοβάμαι ότι δυστυχώς δεν υπάρχει κάποιο άτομο στη διοίκηση που να συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά που απαιτούνται ώστε να μπορεί να μεταδώσει αυτή την φλόγα στους αθλητές μας. Ωστόσο πιστεύω ότι μια διμελής ή τριμελής ομάδα «εφορείας» θα μπορούσε να προσφέρει αρκετά. Και διευκρινίζω ότι δεν μιλώ για τις εφορείες τύπου μαυρή και σία αλλά ούτε για το ρόλο που έχει το άτομο που εργάζεται αυτή τη στιγμή στο σωματείο. Μιλώ για δύο τρία άτομα που συνολικά να συνδυάζουν δυναμισμό, ικανότητα επικοινωνίας και εμψύχωσης. Οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει να μπορούν να μεταφέρουν αυτό που φαίνεται ότι ακόμα δεν έχουν καταλάβει οι παίχτες, την πόρωση μας με αυτή την ομάδα, και η ευθύνη τους θα έχει σαν στόχο να ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΕΙ τη δουλειά του προπονητή και όχι να τον αντικαθιστά.

7. Είναι σημαντικό οι ποδοσφαιριστές να αντιληφθούν ότι προτεραιότητα τους πρέπει να είναι ο κόσμος (δεν ξέρω και εγώ πόσο καιρό έχει να πανηγυριστεί από όλη την ομάδα ένα γκολ με τον κόσμο) και ότι στο τέλος της μέρας ο εργοδότης τους είναι η διοίκηση και σε αυτή είναι υπόλογοι .

Πάντως, η ισχυρή μου άποψη μου είναι ότι, αν το πρωτάθλημα παιζόταν στα ίσα και η ομάδα ήταν πρώτη (που θα ήταν), η ψυχολογική προετοιμασία της θα ήταν απείρως πιο εύκολη. Νομίζω ότι, παρά τα όποια παράπονα μας, καλό θα ήταν κάθε στιγμή να έχουμε στο μυαλό μας αυτό ως κρατούμενο.

Το άρθρο του φίλου στη στήλη «Κόκκινη Γραμμή» στους κηφήνες είναι πραγματικά to the point.

Είναι για να τρελαίνεται κανείς πως είναι δυνατό κάποια απλά πράγματα να ξεφεύγουν από τους κατά τα άλλα ικανότατους, στην πλειοψηφία τους, ανθρώπους της διοίκησης μας, την οποία τονίζω ότι παρά τα όποια λάθη της και την καλόπιστη κριτική στην οποία όλοι την υποβάλουμε θα πρέπει να ευγνωμονούμε για τις συγκλονιστικές προσπάθειες που έχει καταβάλει για την Ομόνοια μας.

Πιστεύω ότι όσοι άκουσαν τον Πρόεδρο χθες στο fan club παρά τις όποιες επί μέρους διαφωνίες τους τουλάχιστον θα πρέπει να τον πιστώσουν με αυτό!