Οι καλύτεροι πελάτες!

Ρε γαμώ το άραγε να παίξουμε με τους ακατονόμαστους στο κοτέτσι; Να τους δώσουμε τα ¾ των κερκίδων και να πάρουμε εμείς το πέταλο για τη Θύρα 9; Αυτά σκεφτόμουνα βλέποντας τον τσαμπουκά της ομάδας στο γήπεδο και του κόσμου στην κερκίδα!

Πρώτος μεταξύ ίσων ο Κασέκε. Σίγουρα για το ατέλειωτο τρέξιμο (κάποιος είπε ότι μετά τον αγώνα δεν επέστρεψε λευκωσία με το λεωφορείο της αποστολής αλλά τρέχοντας μπροστά του), αλλά περισσότερο για την γκολάρα που έβαλε (περιμένουμε τόσο καιρό ένα γκολ με σουτ του). Πρώτος, με διαφορά, ανώμαλος βεβαίως ήταν ο τρύφωνας που πάσκιζε ο άνθρωπος να συγκρατήσει το χριστοφή, τον εφραίμ και τον στάθη μπας και κρατήσει το Χ. Ήταν πραγματικά συγκινητικός, τι ανύπαρκτα φάουλ τους έδωσε, τι φαουλάρες τους αγνόησε, τι κόκκινη από το πρώτο ημίχρονο στον α. κωνσταντίνου κατάπιε, τι πρωτοπόρα εφαρμογή του κανονισμού για το πλεονέκτημα ανακάλυψε (έδωσε πλεονέκτημα σε φάση που χάσαμε την μπάλα και δεν έδωσε σε αυτή που θα τέλειωνε το παιχνίδι). Μοναδικός!

Όταν βέβαια το παιχνίδι φάνηκε ότι τέλειωνε, όταν κτύπησε το κουδούνι και οι μαθητές επέστρεφαν μετά το ετήσιο μάθημα στα σπίτια τους, όταν έριξαν λευκή πετσέτα, έδειξε και ο τρυφωνής ότι μια χαρά τα βλέπει και μια χαρά σφυρά όταν θέλει, μέχρι και «χατήρι» μας έκανε ο κερατάς επειδή δεν έδωσε τη δεύτερη κίτρινη στον ντάβιντσον- λες και ήταν κάρτα η πρώτη! Ας είναι, δέχομαι να μας πουν οι σκατένοι ότι έγινε ο τρύφωνας ομονοιάτης και να τον τιμωρήσουν και αυτόν μέχρι το τέλος της σεζόν. Χαλάλι!

Πλάκα-πλάκα αυτό που συμβαίνει είναι απίστευτο. 70% νίκες έχουμε με τους «μαθητές» την τελευταία δεκαετία και μάλιστα τις περισσότερες φορές πάμε εκεί με την πλάτη στον τοίχο! Σίγουρα δεν είναι επειδή είναι άσχημη ομάδα η ανόρθωση. Ούτε επειδή ήμασταν όλες αυτές τις φορές σούπερ ομάδα εμείς. Όλα αυτά τα χρόνια που εμείς πάμε για εκδρομούλα στο παπ οι άλλοι 1 σκατονίκη έχουν με το ζόρι. Παράδοση/ ψυχολογία/ αυτοπεποίθηση, όπως θέλετε πείτε το.

Αν μπορέσουμε πάντως να παρουσιάσουμε μέρος αυτών των χαρακτηριστικών και στους αγώνες με το σκατό τα πράγματα θα είναι πολύ διαφορετικά. Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι όταν μιλάμε για μια ομάδα που ο μέσος όρος των οπαδών της στα μεταξύ μας παιχνίδια για 15 χρόνια δεν ξεπερνούσε τις 2000; Μια ομάδα που όταν βγει εκτός στόχων ούτε τα μέλη του ΔΣ δεν πάνε να την δουν (την ίδια ώρα που εμείς στα 20 χρόνια της μιζέριας σπάσαμε ρεκόρ εισιτηρίων). Εντάξει, δημιούργησαν μια μίνι παράδοση μεταξύ μας. Και λοιπόν; Μήπως δεν είχαμε το ίδιο άσχημη παράδοση για κάποια χρόνια και όποτε πηγαίναμε στο παραλίμνι; Το περάσαμε και αυτό και κάπως έτσι πρέπει να το περάσουμε και τούτο. Μιλάμε για μια ομάδα που σε μεγάλο βαθμό έχει κτιστεί στην εύνοια της διαιτησίας και στην αυτοπεποίθηση που αυτή της προσδίδει. Πόσο θα άντεχαν νομίζετε αν όλα αυτά τα χρόνια είχαν την αντιμετώπιση που έχουμε εμείς αλλά και εμείς τη δική τους; Σκεφτείτε το!

Προέχει βέβαια ο απόλλωνας και μετά η πέγεια. Πρέπει να περάσουμε οπωσδήποτε νικηφόρα τους δύο αυτούς αγώνες οι οποίοι θα πρέπει να αντιμετωπιστούν ως δυσκολότεροι ακόμα και από αυτόν με την ανώμαλη τόσο από την ομάδα όσο και από τον κόσμο. Για να μην δώσουμε το φιλί της ζωής σε άλλο ένα τελειωμένο προπονητή αλλά και για να μην ξαναπάθουμε τα ίδια με την πέγεια.

Ας γίνουν αυτά και από εκεί και πέρα ο Λαός είναι μεγάλος!