Ο Σερ και η Διαιτησία

Ήμουνα από αυτούς που είχαν μεγάλα παράπονα από τον προπονητή ακόμα και όταν η ομάδα ήταν πρώτη. Θεωρώ ότι απέτυχε στην ψυχολογική προετοιμασία της ομάδας, έχει σοβαρές εμμονές και στην κρίσιμη στιγμή αντί να ψάξει να βρει τους λόγους της αγωνιστικής καθίζησης χαμήλωσε τον πήχη (αγώνες με ερμή, άρη) και τα έβαλε με τον κόσμο (σαλαμίνα).
Αυτή την ώρα όμως, και παρά τη ψυχολογική φόρτιση που όλοι έχουμε, νομίζω είναι φρονιμότερο να χαμηλώσουμε τους τόνους. Η κριτική είναι ορθότερο να γίνεται έγκαιρα και όχι όταν φτάσει κάποιος στο χείλος του γκρεμού. Το να βρίζεται η οικογένεια του όποιου προπονητή της Ομόνοιας δεν είναι απλά λάθος, είναι μεγάλη καφρίλα στην οποία ως Ομονοιάτες θα έπρεπε να αντισταθούμε, ιδιαίτερα επειδή μεγάλο μέρος της πικρίας μας προέρχεται και στα όσα προηγήθηκαν την τελευταία επταετία. Ο προπονητής, παρά τις αδυναμίες του, δεν είναι χαραμοφάης ούτε ήρθε για να κάνει αρπαχτή. Για το αν πρέπει να μείνει ή να φύγει, τη δεδομένη χρονική στιγμή και ενόψει των ντέρμπι νομίζω δεν πρέπει να τίθεται θέμα. Σε κάθε περίπτωση έχω εμπιστοσύνη στη διοίκηση μας ότι θα πάρει τις αποφάσεις που πρέπει.
Όσον αφορά τη διαιτησία: Για την κάρτα δεν πρέπει καν να το συζητάμε, για όποιον είδε το παιχνίδι όχι μόνο ήταν δίκαιη αλλά άργησε κιόλας να την δείξει ο διαιτητής.
Για τα πέναλτι θα σας παρακαλέσω να ακολουθήσετε λίγο το συλλογισμό μου. Ανεξάρτητα αν ήταν ή όχι (σίγουρα και τα δύο πέναλτι μπορούσαν να δοθούν ή να μη δοθούν) το συμπέρασμα που βγάζω εγώ, σε συνέχεια και των όσων έγραψα πιο παλιά είναι το εξής:

Στους ακατονόμαστους έχουν δοθεί τα τελευταία 5 χρόνια δεκάδες τέτοια πέναλτι στην Ομόνοια ελάχιστα. Θα δεχτώ για σκοπούς συζήτησης ότι έχουμε ευνοηθεί ή ότι «μας έχουν αντιμετωπίσει ως μεγάλη ομάδα». Το πιο ακριβές στην πραγματικότητα είναι ότι μας έχουν αντιμετωπίσει περίπου όπως αντιμετωπίζουν το σκατό κάθε βδομάδα (το εντυπωσιακό είναι ότι τους αντιμετώπισαν έτσι ακόμα και στους αγώνες που έχασαν βαθμούς!).
Η ουσία είναι ότι μια ομόνοια τέταρτη, με χίλια προβλήματα, με απουσίες, με τα νεύρα του κόσμου σμπαραλιασμένα, με το λεμονή υπό ατμόν, με εμφανές πρόβλημα αυτοπεποίθησης, με τραγική άμυνα, μια ομάδα που έχανε μέχρι το 20 με 0-3 και οι οπαδοί έβριζαν τους πάντες και τσακώνονταν μεταξύ τους κατάφερε να γυρίσει ένα παιχνίδι που όλοι είχαν για χαμένο επειδή η προσπάθεια των ποδοσφαιριστών μας συνοδεύτηκε από μια διαιτησία η οποία την αντιμετώπισε όπως αντιμετωπίζει το σκατό ΚΑΘΕ ΜΑ ΚΑΘΕ ΒΔΟΜΑΔΑ!
Υπάρχει κάποιος που αμφισβητεί ότι με αντίστοιχη διαιτησία αλλά και με βάση την εμφάνιση της η Ομόνοια δεν θα είχε κερδίσει τους αγώνες με απεπ (π.χ. καθαρό πέναλτι), σαλαμίνα (μεταξύ άλλων έπρεπε να παίζει με 10 από το πρώτο ημίχρονο) και άχνα (αυτό είναι πιο πρόσφατο και νωπό στη μνήμη).
Την περασμένη βδομάδα είχα πει ότι αν το πρωτάθλημα παιζόταν στα ίσα η ομάδα θα ήταν πρώτη. Το χθεσινό απέδειξε με τον πιο εμφατικό τρόπο την επιρροή που η διαιτησία με 2 ή 3 σφυρίγματα της μπορεί να έχει σε ένα αγώνα, χωρίς μάλιστα να μπορεί να κατηγορηθεί ότι ενεργούσε εκτός του πλαισίου των κανονισμών.
Τώρα αν οι ακατονόμαστοι είναι τόσο απελπιστικά ηλίθιοι που πραγματικά πιστεύουν ότι η ίδια Ομόνοια που σε όλο το πρωτάθλημα κατακρεουργείται (εκτός από αγώνα με άρη) ακόμα και σε αγώνες που ήταν με την πλάτη στον τοίχο, κατόρθωσε μέσα σε μια βδομάδα να ελέγξει το παρασκήνιο η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά.
Δυστυχώς το χθεσινό όπως και το τι έγινε στον αγώνα με τον άρη δεν αποτελεί αποτέλεσμα καμιάς επιρροής μας στο παρασκήνιο αλλά απλή εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Ο διαιτητής μας με τον άρη αντιλήφθηκε πόσο λάθος ήταν το να δώσει αμφισβητούμενη φάση προς όφελος της ομόνοιας και ότι κάτι τέτοιο στην κύπρο της τωρινής κοπ και των τωρινών θεσμών διαιτησίας τιμωρείται.
Εκτός και αν η αντιμετώπιση που είχαμε χθες οφείλεται στο ότι απλά δεν μας υπολογίζουν πια όπως είπε ο πέτσας, είμαι βέβαιος ότι το ίδιο θα γίνει και με το χθεσινό διαιτητή.