20091206

Από Ομάδα Όνειρο, Ομάδα Εφιάλτης!

Γενικά θεωρώ ότι δεν είναι σωστό να ενεργούμε εν βρασμώ ψυχής. Εδώ όμως που έχουν φτάσει τα πράγματα δεν μας έχουν αφήσει άλλη επιλογή… Δεν υπάρχει θέμα υπερβολικής πίεσης. Αν έτσι σκατά που τα έχουν κάνει ακόμα δεν έχουν νοιώσει πίεση τότε μάλλον είναι σε κώμα.

Ειλικρινά ακόμα και με αυτά τα απίστευτα που είδαμε σήμερα αν είχε σκοράρει ο Φλούφλης πριν το 1-0 και κερδίζαμε θα κατάπινα την πίκρα μου ενόψει του επόμενου αγώνα. Και ας έφριξα με τις δηλώσεις του «Sir» για τον αγώνα με την σαλαμίνα. Μα είναι δυνατόν να μας λέει ότι τελικά δεν ήμασταν χάλια; Ποιον αγώνα είδε 2 και 3 φορές και διαπίστωσε ότι παλέψαμε και ότι είμαστε υγιείς; Αν καταλάβατε καλά μας είπε ότι είναι υγιής η ομάδα η διοίκηση και αυτός και περίπου δεν είμαστε υγιείς εμείς οι οπαδοί!

Υγιής αγωνιστικά είναι μια ομάδα πρωταθλητισμού όταν επιβάλλεται σε σχεδόν κάθε αγώνα της, κάτι που έγινε με πέγεια, ένωση έστω και με απεπ όπου ο κόσμος, που έχει κριτήριο, σωστά στήριξε την ομάδα. Όταν η ομάδα δεν είναι καλή ή είναι αναποτελεσματική μια φορά κάθε τόσο ναι είναι υγιές ο κόσμος να δείχνει κατανόηση, κάτι που έγινε στο παιχνίδι με τον ερμή για παράδειγμα αλλά και με ανόρθωση και πέγεια. Λόγω της νίκης και λανθασμένα ο κόσμος το έκανε ακόμα και με τον άρη. Όταν όμως η ομάδα συνεχόμενα αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων το υγιές είναι να γίνεται χαμός και είναι μιζέρια ο κόσμος να το δέχεται λες και δεν συμβαίνει τίποτα.

Ε δεν γίνεται με καμιά πουτάνα μετά το αποψινό να επιμένει στο ίδιο στυλ! Αξίζαμε και δικαιότατα χάσαμε κύριε Λεμονή! Αξίζαμε να χάσουμε επειδή όταν έχεις στη διάθεση σου Μακρίδη, Εφραίμ, Στάθη, Κωνσταντίνου και σία και καταφέρνεις να κάνεις 3 τελικές προσπάθειες σε μια ομάδα που σε παίζει ανοιχτά, όπως υποτίθεται μας συμφέρει, είσαι για κλάματα- ιδιαίτερα όταν αυτό έρχεται σε συνέχεια του πατατράκ με την σαλαμίνα και συνολικά 3 απαράδεκτων εμφανίσεων. Πως στο διάολο είναι δυνατόν να λες ότι χάσαμε την αυτοσυγκέντρωση μας ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΠΤΑ; Στο υπόλοιπο του αγώνα οι παίχτες εκτελούσαν τις οδηγίες σου; Αυτά ζήτησες; Την μπάλα συνέχεια στον αέρα, να μην ανταλλάζουν επιτυχώς περισσότερες από 3 μπαλιές, να μένουν βιδωμένοι στις θέσεις τους, να μην κάνουν κίνηση με ή χωρίς την μπάλα, να χάνουν όλες τις μονομαχίες, να είναι λούζερς με νοοτροπία δημόσιου υπάλληλου;

Η ευθύνη για την κατάντια βαραίνει όλους, προπονητή, παίχτες, διοίκηση, ακόμα, και σε κάποιο βαθμό, και τον κόσμο.

Ο προπονητής φταίει μια φορά για την εικόνα που παρουσιάζει η ομάδα και φταίει διπλά από τη στιγμή που επιλέγει με τις δηλώσεις του να καλύπτει τους ποδοσφαιριστές βγάζοντας τρελό τον κόσμο. Δεν πιστεύω ότι είναι δυνατό να είναι ικανοποιημένος από όσα βλέπει. Ούτε και θα τολμούσε, όπως έχω ξαναγράψει, να πει παρόμοιες μαλακίες αν ήταν προπονητής στον οσφπ. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί επιμένει να μας πείσει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και γιατί ζητά να μην έχουμε απαιτήσεις, και για να είμαι ειλικρινής δεν με απασχολούν οι λόγοι που το κάνει. Αυτό το οποίο δεν δέχομαι είναι να με δουλεύουν. Υπάρχει θεμιτός τρόπος να τεθούν οι ποδοσφαιριστές ενώπιον των ευθυνών τους. Αν έχεις οραματιστεί αυτή την ομάδα που είδαμε με εθνικό, ερμή, άρη, σαλαμίνα, αελ (για να μην μιλήσω για άλλα παιχνίδια) τότε δεν μας κάνεις. Και αν με αυτό το ρόστερ, την πόρωση του κόσμου και την «δεδομένη» θέληση των παιχτών να δώσουν απαντήσεις δεν είσαι σε θέση να κερδίσεις το σκατό την άλλη βδομάδα, όχι να μην χάσεις αλλά να ΚΕΡΔΙΣΕΙΣ, τότε ίσως δεν έχεις θέση στην ΟΜΟΝΟΙΑ.

Φταίνε επίσης οι ποδοσφαιριστές διότι ενώ είναι ότι καλύτερο έχει υπάρξει ποτέ σε κυπριακή ομάδα δεν το αποδεικνύουν στο γήπεδο και συμπεριφέρονται ως μισθοφόροι, ψώνια, φλώροι, δημόσιοι υπάλληλοι και φυγόπονοι μαζί. Φταίνε επειδή δεν σέβονται τον κόσμο, την φανέλα, τα χρήματα που παίρνουν και τη διοίκηση που έκανε τα πάντα για να τους δημιουργήσει τις ιδανικότερες συνθήκες για να κάνουν απλά τη δουλειά τους. Ένα καλό παιχνίδι το μήνα κάναμε και με τον κίττο, το γιώτη, τον άκη, τον ποντικό και τον κοντολεύτερο. Τότε μάλιστα κάθε τόσο κερδίζαμε και το σκατό. Δεν είναι για να κρατήσουμε τον πήχη τόσο χαμηλά ούτε για να έρθουμε δεύτεροι ή να διακριθούμε στο κύπελλο ή να κερδίζουμε 1-0 το κάθε μπουρδέλο που μαζέψαμε τους καλύτερους κύπριους αλλά και τόσους άλλους από τις τέσσερις άκρες της ευρώπης .

Φταίει τέλος και η διοίκηση που έχει αφήσει τους παίχτες να συμπεριφέρονται έτσι. Που δεν τους έκανε να αντιληφθούν την ψύχωση του κόσμου, ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν είναι απλά μια ομάδα που έχει τύχει να στηρίζουμε ή έστω η διασκέδαση μας ή αυτό που μας κάνει να «ξεφεύγουμε» από την καθημερινότητα. Είναι η ζωή μας η ΟΜΟΝΟΙΑ και η ιδεολογία μας. Φταίτε κύριοι της διοίκησης επειδή ενώ κάνατε μια τεράστια επένδυση έχετε δεχθεί από τον προπονητή να δείχνει ασέβεια στον κόσμο, να έχει αδρανοποιήσει επίσημα ή ανεπίσημα μια ντουζίνα από παίχτες, την ίδια στιγμή που επιμένει στους ίδιους 12-13 παίχτες, αρκετοί εκ των οποίων ξανά και ξανά αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων.

Και για να προλάβω τους συντρόφους που θα βιαστούν να πουν ότι είμαι αχάριστος, κλαμένος, μίζερος και αντιομονοιάτης ή ότι το παίζω προπονητής λέω το εξής.

Στο τέλος ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ, βρέξει χιονίσει, στους τραπεζικούς λογαριασμούς του Λεμονή, του Στάθη, του Καρυπίδη, του Κωνσταντίνου, του Μακρίδη, του Πατσατζόγλου (!), του Αγκουιάρ, του Ζουράφσκι κατατίθενται €40000 με €50000. Και κάτι λιγότερο στους λογαριασμούς αρκετών άλλων.

Φανταστείτε το ποσό αυτό στο δικό σας λογαριασμό ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ. Σταματήστε μόνο για 2 δευτερόλεπτα και σκεφτείτε το. €50000 το μήνα! Συγνώμη σύντροφοι αλλά όσοι αντιδράτε είστε σίγουροι ότι δεν διακαιόμαστε να έχουμε απαιτήσεις από αυτούς; Δεν μας κάνουν χάρη που είναι στην ΟΜΟΝΟΙΑ! Εμείς είμαστε που τους κάνουμε τη χάρη!

Είστε εσείς σύντροφοι που είστε αντιομονοιάτες και που έχετε μικρύνει την ΟΜΟΝΟΙΑ. Όχι επειδή δεν την αγαπάτε όσο εγώ ούτε επειδή δεν έχετε μπουχτίσει να κάνετε υπομονή και να χειροκροτείτε τον κάθε καλομαθημένο που σκέφτεται μόνο το συμβόλαιο, τα αυτοκίνητα, τις μοτόρες, το μαλλί, το γυαλί και τις γκόμενες την ίδια στιγμή που δεν κάνει αυτό για το οποίο πληρώνεται. Είναι λόγω αυτής της γαμημένης σεραφειμικής κωλονοοτροπίας της «στήριξης» και της «υπομονής», ακόμα και όταν το πράγμα βρωμάει από μακριά, που έχουμε καταντήσει την ΟΜΟΝΟΙΑ μια ομαδούλα, μια δεύτερη αελ, μια ομάδα λούζερ που δεν έχει τη νοοτροπία του να ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ, πόσο μάλλον τον εγωισμό να αντιδράσει όταν δεν της κάθεται ένας αγώνας.

Τους έχουμε δώσει και τους δίνουμε ξανά και ξανά πριν από κάθε αγώνα άλλοθι για την αποτυχία. Τους έχουμε δώσει το δικαίωμα να μας λένε άρρωστους επειδή μας ενοχλεί που χάνουμε βαθμούς από τη χειρότερη ομάδα του πρωταθλήματος όταν έχουμε 7 χρόνια να πάρουμε πρωτάθλημα και όταν έχουμε πάρει ότι καλύτερο γέννησε ποτέ το κυπριακό ποδόσφαιρο. Και το άλλοθι το έχετε δώσει εσείς με την «υπομονή» και τη «στήριξη» σας.

ΞΥΠΝΑΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Η «υπομονή» σας δεν είναι αυτό που νομίζετε!

Η «υπομονή» σας είναι απλά ανοχή στη μετριότητα και την αποτυχία και είναι αυτή που μαθηματικά μας έχει οδηγήσει στη μιζέρια, τα 20 πρωταθλήματα του σκατού, τις «επόμενες μέρες» μετά από την κάθε νέα ήττα, τη στήριξη του κάθε καλομαθημένου εκατομμυριούχου που το βράδυ θα πάρει το Lamborghini, το Χ6 ή το Cayenne που εμείς με το υστέρημα μας του αγοράσαμε για να πάει να γαμήσει την γκόμενα που εμείς με την προβολή που του δίνουμε του «βγάλαμε».

Αν έκαναν τα αυτονόητα θα ήμουνα ο πρώτος που θα έλεγε χαλάλι, και αυτό έκανα όταν έγινε θέμα το τι αμάξι οδηγεί ή παρήγγειλε ο καθένας. Από τη στιγμή που δεν το κάνουν πρέπει να καταλάβουμε ότι όχι απλά έχουμε δικαίωμα, αλλά είναι ΚΑΘΗΚΟΝ μας να έχουμε απαιτήσεις! Σε όποιον από αυτούς δεν αρέσει ας πάει στην αελ...

20091203

Το Δεκέμβριο Θέλουμε Αίμα στις Φανέλες Σας!

Αυτό και αν ήταν σοκ! Εκεί που είχαμε μπει όλοι στη διαδικασία πώρωσης ενόψει των ντέρμπι που έπονται αλλά και που σίγουρα ευελπιστούσαμε σε κάποια απώλεια των ακατονόμαστων, ιδιαίτερα στον αγώνα με την αελ (οι ψιψίνες αποδείχτηκαν ως συνήθως κατώτερες των περιστάσεων), την πατήσαμε!

Είναι ποτέ δυνατόν να πετάμε μέσα στο ΓΣΠ δύο βαθμούς απέναντι στη χειρότερη ομάδα του πρωταθλήματος; Είναι δυνατόν μια ομάδα που για επτά ολόκληρα χρόνια δεν έχει κερδίσει το πρωτάθλημα να παρουσιάζεται τόσο αφελής και επιπόλαιη;

Δυστυχώς αυτά είναι τα αποτελέσματα της ανευθυνότητας και του εφησυχασμού των ποδοσφαιριστών αλλά και του ατοπήματος του προπονητή να επιμένει μόλις δύο μέρες πριν ότι το 1-0 ως αποτέλεσμα είναι αρκετό και περίπου θα έπρεπε να μας κάνει να αισθανόμαστε και ευγνώμονες που μπορούμε να κερδίζουμε 1-0 τον ερμή και τον άρη χωρίς να κινδυνεύουμε (;)(μέχρι το 89’ πάντως ούτε την Κυριακή είχαμε κινδυνεύσει). Ο Σερ το ξέρει ότι αν ήταν στον οσφπ δεν θα τολμούσε ΠΟΤΕ να κάνει τις δηλώσεις που έκανε για το πόσο επαγγελματικό είναι το 1-0 και τι γίνεται στην ιταλία, θα τον είχαν κράξει.

Η κατάσταση ήταν από καιρό επικίνδυνη και αυτό φάνηκε στους αγώνες με ερμή και άρη ωστόσο, δυστυχώς, δεν πήραμε τα σωστά μηνύματα. Αντ’ αυτού μείναμε όλοι κολλημένοι στο εντυπωσιακό πρώτο ημίχρονο με την ενπ και τα διπλώσαμε(ως συνήθως)- για πόσα χρόνια πρέπει να παθαίνουμε τα ίδια πραγματικά διερωτώμαι!

Δουλειά του προπονητή ήταν να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου προς τους ποδοσφαιριστές του και όχι να τους δίνει άλλοθι. Δυστυχώς και εμείς ως οπαδοί δεχτήκαμε αυτά που ζήτησε ο προπονητής, ξεχάσαμε πως την πάθαμε με την απεπ και δείξαμε υπομονή μέχρι και τη φάση του 89’, ήταν όμως ήδη αργά. Κρίμα…

Διευκρινίζω ότι δεν πρέπει να υπάρξει κανένα θέμα αμφισβήτησης των ικανοτήτων του προπονητή αλλά βεβαίως ούτε και των ποδοσφαιριστών. Είναι καιρός όμως να προσγειωθούν, να αφήσουν τις εξυπνάδες και τις φιλοσοφίες και να κάνουν το αυτονόητο. Να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να δικαιολογήσουν τα τεράστια συμβόλαια που απολαμβάνουν και να αποδείξουν ότι πραγματικά αποτελούν το ποιοτικότερο ρόστερ που είχε ποτέ κυπριακή ομάδα. Και πάνω από όλα να δικαιολογήσουν τη στήριξη της διοίκησης και τη λατρεία του κόσμου.

Εδώ που έχουμε φτάσει τα πράγματα είναι απλά. Δύο νίκες στους επόμενους δύο αγώνες πρωταθλήματος και πρόκριση στο κύπελλο. Αυτό θα δώσει απαντήσεις, θα ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου και θα εξαφανίσει την όποια μουρμούρα ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΑ ακούγεται.

Όσον αφορά τον κόσμο το μήνυμα πρέπει να είναι ξεκάθαρο:

Απόλυτη Στήριξη και καλώς νοούμενη Πώρωση ώστε να έρθουν τα απαιτούμενα αποτελέσματα τα οποία, στα ντέρμπι, όντως είναι αρκετά ακόμα και αν έρθουν με μισό μηδέν και στο τελευταίο δευτερόλεπτο.

20091123

Το θέατρο του παραλόγου

Δυστυχώς, η συνηθισμένη ανευθυνότητα με την οποία αντιμετωπίζουμε τα μεγάλα προβλήματα σε αυτό τον τόπο μας έχει οδηγήσει στο απροχώρητο και στο θέμα της βίας στα γήπεδα. Και μάλιστα, κρίνοντας από αυτά που βλέπουμε και ακούμε δεν νομίζω να υπάρχει κανείς που να έχει πραγματικά ελπίδα ότι το πρόβλημα θα επιλυθεί. Από την ασυνεννοησία και τις διαφωνίες μεταξύ Αστυνομίας, ΚΟΠ, ΚΟΑ και αρμόδιου Υπουργού μέχρι τις ηλιθιότητες των δημοσιογράφων και του κάθε υπευθυνοανεύθυνου και τους «λόγους» για τους οποίους έχουμε ακούσει ότι μας οδήγησαν εδώ διακρίνεις μια απίστευτη σύγχυση, λες και όλοι αυτοί ζουν σε άλλη χώρα.

Τα πράγματα είναι στην πραγματικότητα πολύ πιο απλά και μάλιστα είναι τόσο απλά πολύ καιρό τώρα.


Πρώτον, η πολιτεία αδυνατεί. Κυβέρνηση (πολιτικές αποφάσεις), Βουλή (ισχυρό νομικό πλαίσιο), Αστυνομία (έρευνα και προσαγωγή) και Δικαιοσύνη (σύντομες διαδικασίες και αποτρεπτικές ποινές) θα πρέπει απλά να κάνουν τη δουλειά τους. Μέχρι σήμερα αυτό δεν έχει γίνει.

Δεύτερο, η αδικία προκαλεί βία. Είναι λάθος να μιλάμε για προκατάληψη αφήνοντας να νοηθεί ότι αυτή είναι αδικαιολόγητη- δεν είναι στη φαντασία μας πχ οι διαιτησίες του κάθε τρύφωνος, οι αποφάσεις της δικαστικής, τα μαγειρέματα της εκτελεστικής. Είναι λόγω αυτών που, από τις αθλητικές αρχές (ΚΟΠ, Εκτελεστική, Επιτροπή Διαιτησίας, Δικαστική) δεν μπορούμε να περιμένουμε και πολλά (ο ΚΟΑ δεν έχει απλά την εξουσία να κάνει κάτι). Ακόμα και αν θέλουν στη θεωρία να λύσουν προβλήματα αυτοί που διοικούν το ποδόσφαιρο είναι απλά αδύνατον να το πετύχουν. Η βία τρέφεται από τις συνθήκες αμφισβήτησης που έχουν δημιουργήσει με τις πράξεις τους,


Τρίτο θα πρέπει τα σωματεία, οι οργανωμένοι οπαδοί αλλά και ο υπόλοιπος κόσμος να αναλάβει τις ευθύνες του. Τον Μάιο είχα γράψει:

«Αυτό που δείχνει την απόλυτη κατάντια ενός σωματείου το οποίο όσο και αν μας ενοχλεί έχει πίσω του κάποια ποδοσφαιρική ιστορία είναι η «ενίσχυση» των εγχώριων φασιστοειδών με «εισαγόμενους». Το ότι ακόμη και η μερίδα των οπαδών τους που έχει κρατήσει κάποια αξιοπρέπεια κατάντησε να παρακολουθεί απαθής την εξάπλωση τους καρκινώματος που από ανέκαθεν υπήρχε στις τάξεις τους είναι επίσης ενδεικτικό της παρακμής τους».


Είναι αλήθεια ότι και εμείς έχουμε τα δικά μας «καλόπαιδα». Η διαφορά είναι ότι οι δικοί μας έχουν απομονωθεί από τους οργανωμένους (αλλά και από τον υπόλοιπο κόσμο) και για αυτό θα πρέπει να παραδεχτούμε τον μηχανισμό που έχει στηθεί από την ίδια τη Θύρα 9 – γνωρίζω ότι συχνά έχουν έρθει σε σύγκρουση μαζί τους. Επιπλέον, η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου καταδίκασε τις προκλήσεις τύπου «ινσταμπούλ» «γαμώ το έθνος σας» κλπ. Την ίδια ώρα τι συμβαίνει στην αντίπαλη όχθη; ΤΙΠΟΤΑ! Οι αντίστοιχου επιπέδου «μεμονωμένες» (ωστόσο σημαντικά συχνότερες) προκλήσεις (σβάστιγκες, στόχοι κλπ) ανεβοκατεβαίνουν σαν να μην συμβαίνει τίποτα και χωρίς να διαμαρτύρεται κανείς.

Τα πιο πάνω είναι στην πραγματικότητα τα μόνα «συγκρίσιμα παραπτώματα» των δύο πλευρών. Από εκεί και πέρα το τι συμβαίνει στην κερκίδα τους είναι μοναδικό στην Κύπρο. Οργανωμένες «Ομάδες Κρούσης» των οπαδών τους, με ομοιόμορφες στολές, ναζιστικούς χαιρετισμούς, ρατσιστικά και άλλα φασιστικά συνθήματα χρόνια τώρα προκαλούν. Αυτοί που ξεκίνησαν σαν μια ομάδα ξεχωριστή από τον κύριο όγκο των οργανωμένων τους (πειρατές) στο τέλος απλά κυριάρχησαν αν όχι με την ενθάρρυνση τουλάχιστον με την ανοχή των διοικήσεων τους.


Και εξηγούμαι:

(α) Δεν υπάρχει προηγούμενο προέδρου της Ομόνοιας που να δίνει το σύνθημα σε σύναξη οπαδών για να βριστεί χυδαία ο αντίπαλος και μάλιστα να υπάρχει και σχετικό βίντεο (με το οποίο κανένας δεν ασχολήθηκε) όπου πέρα από αυτό φαίνεται να καπνίζει αμέριμνος το πούρο του ακούγοντας συνθήματα για φούρνους των ναζί και δεχόμενος ναζιστικούς χαιρετισμούς. Ποδοσφαιρικός παράγοντας της χρονιάς!


(β) Δεν υπάρχει αντίστοιχη οργανωμένη μερίδα οπαδών μας που υπό την κάλυψη συφίδων/ θύρας 9 κλπ να δημιουργεί οργανωμένες και προμελετημένες επιθέσεις όπως έγινε στο νουέβο κάμπο αλλά και στο τέλος της προηγούμενης σεζόν, ούτε πρόκειται να υπάρξει διότι (1) δεν υπάρχει αντίστοιχη αρρωστημένη ιδεολογική βάση (εναντίον αριστερών, μαύρων, τουρκοκυπρίων, εβραίων, λεμεσιανών μέχρι και των διαφωνούντων με αυτούς αποελιστών!) και (2) ακόμα και αν υπήρχε θα την απέβαλε το ίδιο το σωματείο και οι οργανωμένοι οπαδοί μας. Αυτό ίσως να είναι ένα από τα (πολλά ή λίγα δεν έχει σημασία) καλά που προκύπτουν από τις όποιες σχέσεις με οργανωμένα κοινωνικά σύνολα έχει το σωματείο μας αλλά και η ίδια η ηγεσία των οπαδών μας.

Είναι στον κόσμο του αποελ που στο τέλος της ημέρας αντιστοιχεί και το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης. Με την ανοχή τους έφτασε στο σημείο η χρυσαυγίτικη «ιδεολογία» να έχει επικρατήσει στην οργανωμένη κερκίδα τους. Έφτασαν στο σημείο οι οργανωμένοι να βρίζουν το ίδιο το δικό τους συμβούλιο και να σπάζουν τα γραφεία της ομάδας τους. Αργήσατε κύριε πρόεδρε του αποελ να αντιληφθείτε τι τέρας έχετε δημιουργήσει για να μην πω ότι κρίνοντας από τα τις δηλώσεις κάποιων παραγόντων σας, είναι πολλοί αυτοί που ακόμα είναι στην «κοσμάρα» τους.


Η κατάσταση απαιτεί τομές, αποφάσεις άμεσες και δραστικές που εφόσον ληφθούν σίγουρα θα «πονέσουν» αρκετούς, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα. Μακάρι να είναι σε θέση οι αρμόδιοι να κάνουν αυτό που χρειάζεται, θα είναι ιδιαίτερα απογοητευτικό αν αυτή ειδικά η κυβέρνηση δεν καταφέρει να καταπολεμήσει τέτοια φαινόμενα. Η μέχρι σήμερα εμπειρία πάντως μόνο απαισιόδοξους μπορεί να μας κάνει.

Για τα αγωνιστικά θα τα πούμε σύντομα, ενόψει και των ντέρμπι που έρχονται…

 

20091102

Αυτή είναι Ομόνοια!

Μετά από δύο συνεχόμενες αποτυχίες, που ομολογουμένως οφείλονταν κυριότερα στην ατυχία (και τη διαιτησία) παρά σε οτιδήποτε άλλο επανήλθαμε δριμύτεροι. Δύο νίκες σε δύο αγώνες με εξαιρετικά ψηλό βαθμό δυσκολίας στο πρωτάθλημα και μάλιστα μετά από σούπερ εμφανίσεις (ίσως τις καλύτερες της περιόδου) και ένας υγιεινός περίπατος με τον ολυμπιακό μεσοβδόμαδα από τις «εφεδρείες» (πολλοί από τους παίχτες που έπαιξαν με τον ολυμπιακό θα είχαν άνετα θέση στην ενδεκάδα των ανταγωνιστών μας, για παράδειγμα και μόνο αναφέρω τους Ζούρα, Ζλόγκαρ, Χριστοφή, Βέντζελ).



Η ομάδα επιτέλους ρολάρει, βγάζει αυτοματισμούς και τσαμπουκά, έχει ταχύτητα, ψυχραιμία και πνεύμα νικητή. Οι πλείστοι ποδοσφαιριστές, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, ανεβαίνουν. Για παράδειγμα ο Αγκουιάρ (από τον οποίο είχα πολλά παράπονα) τα τελευταία δύο παιχνίδια ήταν πολυτιμότατος. Θα πρέπει επίσης όλοι να καλωσορίσουμε τον Στέφανο Κοτσόλη στην ομάδα μας, πλέον παίζουμε και με τερματοφύλακα.



Ακόμα και για αυτούς για τους οποίους ακούμε μέσα μέσα κανένα παράπονο από την εξέδρα αυτό περισσότερο έχει να κάνει όχι με ότι είναι κακοί αλλά ακριβώς επειδή, γνωρίζοντας τις ικανότητες τους, περιμένουμε περισσότερα. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ο Μακρίδης, ο οποίος αν και δίνει πολλά στην ομάδα μπορεί και πρέπει να δώσει ακόμη περισσότερα. Πάντως, ειδικά για αυτόν, και λόγω του χαρακτήρα του, αναμένω και ελπίζω να κάνει το καλύτερο του παιχνίδι με το σκατό.



Τα μόνα «αρνητικά» που προσωπικά βλέπω, και δεν τα επισημαίνω για να παραπονεθώ , είναι κάποιες στιγμιαίες αδράνειες της άμυνας που παραμένουν και κάποια ατομικά λαθάκια που ακόμα γίνονται τα οποία πρέπει να εκμηδενιστούν, ιδιαίτερα ενόψει της δύσκολης συνέχειας. Επίσης θα πρέπει να βελτιωθούμε ακόμα περισσότερο στα στημένα, τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά.



Κυρίως όμως με προβληματίζει η αναποτελεσματικότητα μας στις τελικές φάσεις. Είναι αδιανόητο με βάση τις ευκαιρίες που μας δόθηκαν στα τέσσερα παιχνίδια με ανόρθωση, απεπ, απόλλωνα και πέγεια να έχουμε βάλει μόνο 4 γκολ! Δέχομαι ότι σε κάποιο ποσοστό, μικρό ή μεγάλο, η ατυχία και η διαιτησία έχει παίξει το ρόλο της. Ωστόσο θα πρέπει να εστιάζουμε πάντοτε στα πράγματα που μπορούμε και πρέπει να αλλάξουμε και όχι σε αυτά για τα οποία είναι αστάθμητα (τύχη) ή καθορίζονται πίσω από τις κλειστές πόρτες της κοπ (διαιτησία) σύμφωνα με τις ανάγκες των βρωμισμένων ή άλλων ομόσκατων τους.



Πρέπει και μπορούμε να σκοράρουμε περισσότερο και αυτό θα γίνει εφικτό εφόσον οι ποδοσφαιριστές μας είναι περισσότερο συγκεντρωμένοι, σοβαροί, ομαδικοί, αποφασιστικοί και δυναμικοί μπροστά στο τέρμα!



Κατά τα άλλα συγχαρητήρια στον κόουτς για τις δηλώσεις του, κατάλαβε και αυτός όπως και τόσοι άλλοι στο παρελθόν τι γίνεται στην Κύπρο, ότι δηλαδή υπάρχει ένα πρωτάθλημα κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες των ακατανόμαστων και για να το κατακτήσεις πρέπει να κερδίσεις πέρα από τους αντιπάλους σου και το ίδιο το σκατό και τη διαιτησία.



Κατά τα άλλα οι βρωμισμένοι πήραν το 5ο τους πέναλτι σε 7 αγώνες, να δούμε πότε και αν θα πάρουμε κανένα και εμείς.




20091004

Επίδειξη ισχύος - Είμαστε ή όχι το Αφεντικό;

Την προηγούμενη βδομάδα θα έγραφα (τελικά οι υποχρεώσεις με πρόλαβαν) ότι, παρά την ισοπαλία με την ΑΠΕΠ η οποία προήλθε μετά από πάρα πολύ καλή εμφάνιση (εξαιρουμένης της συνηθισμένης πια αστάθειας στην άμυνα και στο μυαλό του κοτσόλη) ήρθε η ώρα αυτή η ομάδα να αποδείξει μέσα στο γήπεδο, και απέναντι στους (θεωρητικούς) ανταγωνιστές της ποιο είναι το αφεντικό.

Δυστυχώς χθες, τουλάχιστον για ένα ημίχρονο δεν το κάναμε. Η απουσία ρυθμού αλλά και πάθους αλλά και η συνεχιζόμενη μετριότητα ποδοσφαιριστών που ήρθαν ως μεσσίες (καρυπίδης, πάτσα, ζουράφσκι, κοτσόλης, αγκουιάρ) για να αντικαταστήσουν (ντούρο, ντικουμάνα, μπαγκούρα για να μην πω οκκά και καφού) να στείλουν στον πάγκο (χριστοφή, ζλόγκαρ, αλαμπί) ή την κερκίδα (ασπρογένους) άλλους δυστυχώς έδρασαν καταλυτικά, όσο καταλυτικά έδρασε και η διαιτησία, η οποία άποψη μου είναι ότι περισσότερο από τους ανώμαλους έπαιζε για το Χ, κάποιος βλέπετε έχει μείνει αρκετά πίσω και πρέπει να ανακάμψει.

Ως οπαδός θεωρώ ότι δικαιούμαι να έχω, κάποιες τουλάχιστον, «εμμονές» και να θεωρώ ότι συγκεκριμένοι παίχτες πρέπει να προστατεύονται και να τους δίνονται ευκαιρίες, κυρίως επειδή είναι κύπριοι ή/ και νεαροί αφού είχαμε στερηθεί παίχτες με τέτοια χαρακτηριστικά, ποιοτικούς τουλάχιστον, για αρκετά χρόνια.

Για αυτό απαιτώ να βλέπω πάντα τον Κωνσταντίνου στο γήπεδο και θεωρώ ότι θα πρέπει να δοθούν ευκαιρίες στον Ασπρογένους ακόμα και τον Σκεύο αλλά και να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού ο Χριστοφή, που ενώ δέχομαι ότι είναι επιπόλαιος θεωρώ ότι είναι φοβερά προικισμένος.

Αντί αυτού
· στηρίζουμε ένα ανεκδιήγητο τερματοφύλακα που ακόμα δεν έχει κάνει απόκρουση μετά από 9 επίσημα παιχνίδια, δέχεται όλα σχεδόν τα τέρματα όρθιος -αυτό από μόνο του λέει πολλά - ενώ είναι ο μόνος δίμετρος τερματοφύλακας που έχω δει που καταφέρνει να σμικρύνει τον όγκο του σώματος του παρά να τον αξιοποιεί,
· στηρίζουμε ένα καρυπίδη που δεν έχει δείξει να υπερτερεί σε κανένα τομέα αν όχι του σκεύου, τουλάχιστον του αλαμπί,
· στηρίζουμε ένα ζουράφσκι που δίνει νέα διάσταση στον όρο «λούλλα»- ο βακουφτσής τουλάχιστον στα ντέρμπι σκιζόταν.
· Βλέπουμε ένα πάτσα που ξεφτιλίζεται, συγκρίνετε μόνον τι έδωσε ως κόφτης χθες στον 1ο ημίχρονο και τι ο κασέκε στο 2ο. Ποιος είναι αυτός που τολμά να πει ότι δεν έχουμε δικαίωμα να απαιτούμε από αυτόν να αποδείξει ότι αξίζει να παίρνει όσα παίρνει;
· Έγινε βασικός και αναντικατάστατος ο αγκουιάρ, ο οποίος παίρνει περισσότερα από όσα ο ντούρο και ο μπαγκούρα μαζί, χωρίς να έχει δώσει (ακόμα) όσα έδωσαν αυτοί οι δύο ξεχωριστά στον απόλλωνα, ίσως ακόμα και στην περσινή ομόνοια.

Αυτός που ΔΕΝ δικαιούται να έχει εμμονές και να χρησιμοποιεί ηλίθιες δικαιολογίες του τύπου «δεν το έχω δει να αγωνίζεται» όταν τον ρωτούν γιατί δεν χρησιμοποιεί κάποιους άλλους ποδοσφαιριστές είναι ο προπονητής.

Αν και προσωπικά πιστεύω ότι πρέπει και τώρα να στηριχθεί (και αυτό θα γίνει είμαι βέβαιος από τη διοίκηση και τον περισσότερο κόσμο) ο μεγαλύτερος του εχθρός είναι ο ίδιος του ο εαυτός και αν δεν απεγκλωβιστεί σύντομα από τις εμμονές του δεν είναι μακριά η μέρα που ο κόσμος θα ξεκινήσει να μουρμουρά. Και όταν ο κόσμος ξεκινήσει να παραπονιέται δεν θα είναι μακριά και η στιγμή που θα απαιτήσει από αυτόν να πάρει τις «επιλογές» του που απογοητεύουν, και ειδικά τους συμπατριώτες του, και να πάει στο καλό.

20090920

Ο δρόμος προς τη δόξα και τα μεγαλεία και ο ρόλος του κόσμου.

Τελευταία έχω ανοίξει μια συζήτηση με φίλους Ομονοιάτες σε σχέση με το ποιος είναι ο δρόμος για να μεγαλουργήσει μια ομάδα, στην περίπτωση αυτή η ομάδα μας, και ποιος είναι ο ρόλος των οπαδών της. Πέρα από τα χρήματα που σίγουρα χρειάζονται, σχεδόν όλοι συμφωνούν ότι απαιτείται στήριξη στη διοίκηση και τον προπονητή (τον οποιοδήποτε προπονητή). Εκεί που αρκετοί διαφωνούν είναι για την αντιμετώπιση που θα πρέπει να έχουν οι ποδοσφαιριστές. Κάποιοι υποστηρίζουν την πλήρη στήριξη, στις καλές και τις κακές. Κάποιοι άλλοι λένε ότι χρειάζεται αυστηρότητα με τους παίκτες και καθημερινή κρίση. Οι ποδοσφαιριστές, με βάση και τα λεφτά που παίρνουν, θα πρέπει να φτύνουν αίμα στο γήπεδο και βάσει αυτού να κρίνονται.
Προσωπικά έχω καταλήξει ότι συμφωνώ περισσότερο με τους δεύτερους.
Τα τελευταία χρόνια έχουμε όλοι γίνει μάρτυρες του εξής περίεργου φαινομένου: Ποιοτικοί παίχτες που έρχονται στην Ομόνοια, ακόμα και αν ξεκινούν εντυπωσιακά, στο πέρασμα του χρόνου αντί να βελτιώνονται συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Στην ουσία η «προσαρμογή» τους είναι αντίθετη! Είτε ξεκινούν καλά είτε όχι σιγά-σιγά οδηγούνται στη μετριότητα αν όχι και την ανυπαρξία. Μάλιστα με αρκετούς φίλους φτάσαμε στο σημείο να αστειευόμαστε για κάποιους παίχτες που ξεκινούν φορτσάτα στην ομάδα λέγοντας: «Που θα πάει; Στο τέλος θα προσαρμοστούν», Το τραγικό είναι ότι, πέρα από κάποιες εξαιρέσεις ανθρώπων με φοβερά ψυχικά αποθέματα και χαρακτήρα νικητή, δηλαδή άνθρωποι που αντλούσαν τη δύναμη και τα κίνητρα τους από την ίδια την προσωπικότητα τους και όχι από κάποιο εξωγενή παράγοντα (π.χ. Ράουφμαν, Βέσκο, εγώ βάζω και τον Αντώνη) συνήθως αυτό συμβαίνει.
Οι οπαδοί του «χωρίς όρους στήριξη και βλέπουμε», για παράδειγμα, όταν στο παιχνίδι με τη Βασλούι μπήκαμε μουδιασμένα και με στόχο απλά να κυκλοφορήσουμε την μπάλα και να μην κινδυνεύσουμε και όχι να τους δείξουμε ότι είμαστε το αφεντικό λέγανε «πάμε καλά, στήριξη, μην μουρμουράτε». Τα ίδια ομολογώ ότι έλεγα και εγώ. Στο τέλος χάσαμε όλη εκείνη τη δυναμική που ο κόσμος δημιούργησε και θα έδινε αν η ομάδα το δικαιολογούσε, Ως συνήθως βέβαια, φάγαμε τελικά το γκολάκι μας και για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια πήγαμε σπίτι και ούτε στιγμιότυπα δεν θέλαμε να δούμε. «Ατυχία» λέγαμε όλοι. «Λίγος ο Κοτσόλης» και άλλα παρόμοια, όπως σχεδόν κάθε χρόνο. Λίγες μέρες μετά, το σκατό επιζητούσε το ίδιο ακριβώς σκορ, με μια, κατά τη γνώμη μου, πολύ καλύτερη ομάδα από τη Βασλούι και έβαζε 2 γκολ σε 20 λεπτά (κάτι που πετύχαμε μια φορά στο πρόσφατο παρελθόν στην Ευρώπη), δέχτηκε γκολ από ατομικό λάθος (κάτι που συνέβη και σε εμάς) όμως αμέσως αντεπιτέθηκε (κάτι που έχουμε να κάνουμε σε τέτοιου επιπέδου αγώνα χρόνια τώρα) έβαλε σε λίγα λεπτά και τρίτο γκολ και πέρασε στους ομίλους. Ομολογώ ότι εκείνη τη στιγμή αντιλήφθηκα πόσο λάθος είχαμε αντιμετωπίσει τον αγώνα, ή καλύτερα τους αγώνες, με τη βασλούι.
Κάπου διάβασα ότι όταν μια ομάδα έχει δικαιολογία να αποτύχει τότε είναι πολύ πιθανό να το πράξει. Οι δικοί μας δεν είχαν ούτε έχουν καμία δικαιολογία να αποτύχουν όπως δεν είχαν και στην Ευρώπη και όμως το έκαναν επειδή τους τη δώσαμε λέγοντας ότι «είχαμε δύο απουσίες», «έπαιζε ο πάτσα άμυνα», «είμαστε νέα ομάδα», «είμαστε άτυχοι», ακόμα και ότι ήταν καλύτερη ομάδα η Βασλούι ακούσαμε. Είχαμε δύο απουσίες και βρήκαμε 100 δικαιολογίες για ένα ματς με μια ομάδα κατώτερη μας όταν το σκατό, με το σαφώς φτωχότερο αριθμητικά και ποιοτικά ρόστερ λείπουν συνεχώς παίχτες κλειδιά και παίρνει προκρίσεις επί προκρίσεων και ισοπαλίες εκτός έδρας με την Αθλέτικο, και μάλιστα πανάξια όσο και αν αυτό μας ενοχλεί. Κάναμε ήρωα τον κάθε Γουέσλει όταν ο Κόντης και κάποιοι Ζιόρζε και Γκριντζιάροφ δεν επέτρεψαν σε 2 από τους καλύτερους επιθετικούς στον κόσμο να πατήσουν στην περιοχή τους. Εμείς θα είχαμε συντριβεί από τη Λάρνακα και θα ήμασταν και χάππι αν δεν τρώγαμε 5, διότι θα λέγαμε ότι έλειπε ο Κάσερες.
Προσωπικά θεωρώ ότι έχουμε εκπαιδευτεί από τις προηγούμενες διοικήσεις χωρίς να το θέλουμε και χωρίς να το καταλάβουμε στο να έχουμε τον πήχη πολύ χαμηλά και μας έχουν μάθει να φορτωνόμαστε με απίστευτα συμπλέγματα ενοχής κάθε φορά που θα παραπονεθούμε. Μας είπανε μάλιστα ότι όσοι το κάνουν είναι αντιομονοιάτες (είμαι βέβαιος ότι πολλοί που θα διαβάζουν αυτό το κείμενο ήδη θα έχουν μπει σε αυτή τη διαδικασία, ίσως να το γράψουν και στα comments).
Για πολλά χρόνια οι ανίκανες διοικήσεις μας είχαν απαιτήσεις που δεν συνδυάζονταν με την ιστορία της ομάδας, Αρκετοί προπονητές το ίδιο. Έχω την τύχη να γνωρίζω ότι τουλάχιστον αυτός ο προπονητής θεωρεί ότι αυτό είναι το πρόβλημα νοοτροπίας που υπάρχει, Δηλαδή ότι ενώ με βάση την ιστορία και τον κόσμο της ομάδας αλλά ακόμα και τους μισθούς που παίρνουν οι ποδοσφαιριστές μας θα έπρεπε σε κάθε παιχνίδι να βγαίνουν από το γήπεδο «με το φορείο» από την υπερπροσπάθεια, αυτοί δεν το κάνουν. Και προσωπικά πιστεύω ότι δεν το κάνουν μεταξύ άλλων και επειδή ακριβώς έχουν καταλάβει ότι μπορούν να πάρουν χειροκρότημα από τον κόσμο ακόμα και έτσι και επειδή νοιώθουν ότι οι απαιτήσεις του κόσμου ικανοποιούνται ακόμα και όταν δίνουν μόνο το 50% ή 60%. Τα χρόνια της μιζέριας είχαμε φτάσει στο σημείο ολόκληρος αρχηγός της ομάδας να φτύνει τους οπαδούς και να θεωρείται δεδομένο ότι είναι αυτός που έχει το δίκαιο και όχι ο κόσμος που απαιτεί από ένα αρχηγό να έχει αρχίδια που να σέρνονται στο γήπεδο και όχι να κρύβεται κάθε φορά που η μπάλα καίει. Προσωπικά δεν έχω αμφιβολία ότι οι πλείστοι από τους παίχτες μας αν ήταν στους βρωμισμένους θα έδιναν πολύ περισσότερα, φανταστείτε μόνο ο Στάθης και οι υπόλοιποι να έπαιζαν όπως με τη Δόξα σε όλα τα παιχνίδια.
Είναι καιρός να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Δεν υπάρχει μεγάλη ομάδα στον κόσμο που να μην έχει πίεση. Η νοοτροπία του νικητή και του πρωταθλητή στην Κύπρο πρέπει να ανήκει στην Ομόνοια και σε κανένα άλλο και αυτό δυστυχώς δεν συμβαίνει καιρό τώρα.
Δεν γίνεται από τη μία να λέμε ότι όσοι έρχονται στην ομάδα μας «προσαρμόζονται» ή «παλαβώνουν» και από την άλλη να σκάζουμε απλά και μόνο επειδή κερδίζουμε, όπως καλή ώρα χθες με την άχνα. Δεν γίνεται να κάνουμε «standing ovation» στον Αγκουιάρ (είμαι σίγουρος ότι δεν τον χειροκρότησαν ποτέ στην Σκωτία μετά από τόσο μέτριο παιχνίδι) ή τον Στάθη όταν αποδίδουν μεν καλούτσικα αλλά όχι με βάση την πραγματική αξία τους και τα λεφτά που παίρνουν.
Γιατί παίχτες που αλλού πετούν, όταν έρχονται στην Ομόνοια σέρνονται; Δεν πιστεύω ότι είναι λόγω πίεσης. Πέρυσι οι οπαδοί του σκατού φώναζαν μέσα το ΓΣΠ «Φέρτε παίχτες» και μέσα στα σάιτ έγραφαν «που πάμε με σατσιά και ζεβλάκοφ». Και είχαν απόλυτο δίκαιο. Αν ήμασταν όμως εμείς θα μας έπιαναν τα υπαρξιακά μας και θα λέγαμε ότι τους σκοτώνουμε τη ψυχολογία. Εκείνοι (με τη βοήθεια που πάντα έχουν βέβαια) έκαναν μια φάουσα νίκες συνεχόμενες και με τη φόρα τους μπήκαν και στους ομίλους και παραμένουν και εκεί εντυπωσιακοί και εμείς ακόμα φοβούμαστε να πούμε στην κερκίδα ότι δεν πρέπει να είμαστε χάππι ούτε με την απόδοση ούτε με το 2-0 όταν παίζουμε με την Άχνα, μια από τις χειρότερες ομάδες του πρωταθλήματος,
Αυτά που γράφω είναι απλά η πραγματικότητα σε όλες τις μεγάλες ομάδες. Ο ΟΣΦΠ για παράδειγμα κερδίζει 3-0 και αν οι ποδοσφαιριστές χαλαρώσουν για λίγο, τουλάχιστον στο Καραισκάκη, τους σφυρούν και φωνάζουν ότι αλλιώς ονειρεύονται την ομάδα τους! Και όμως όποιος φύγει από αυτές τις ομάδες, ακόμα και αν φύγει ως αποτυχημένος, έχει να λέει για τον κόσμο τους και τι μοναδικός που είναι.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι ως οπαδοί έχουμε όχι μόνο δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση προς αυτούς που οραματίστηκαν και ίδρυσαν αυτό το σωματείο και έγραψαν την ιστορία του, να απαιτούμε από τους παίχτες να δίνουν το 100% τους και τίποτα λιγότερο. Και βεβαίως οι παίχτες έχουν ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να το ανταποκριθούν.
Αυτή είναι και η απαίτηση της διοίκησης μας. Αυτή πρέπει να είναι και η απαίτηση του κόσμου. Με τη διαφορά ότι ενώ ο προπονητής και η διοίκηση ΔΕΝ μπορούν εύκολα να βγουν και να πουν δημόσια ότι οι παίχτες δεν δίνουν το 100% ο κόσμος από την κερκίδα μπορεί και πρέπει να το κάνει.
Οι απαιτήσεις για μια ομάδα καθορίζονται πρώτα και κύρια από τον κόσμο και ο ρόλος του κόσμου είναι να έχει ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ίσες με την ιστορία της ομάδας και την αξία του ρόστερ. Εμείς αν και πια έχουμε με διαφορά το καλύτερο ρόστερ εξακολουθούμε να έχουμε τις ίδιες απαιτήσεις που είχαμε με τις ομάδες-ανέκδοτο που έστηνε ο Σεραφείμ με τα Χερουβείμ του.
Έχουμε 22 παίχτες ενδεκάδας, δεν έχουμε υποχρεώσεις στην Ευρώπη. Το ρόστερ είναι υπεραρκετό για να δίνουν οι ποδοσφαιριστές μας το 100% τους σε όλα ανεξαιρέτως τα παιχνίδια χωρίς να σημαίνει ότι κάποιοι θα κλατάρουν μέχρι τον Μάη.
Οι παίχτες μας πρέπει να καταλάβουν ότι φέτος θα πρέπει να φτύσουν αίμα στους 30 αγώνες που έμειναν για να πάρουμε το πρωτάθλημα, ότι σε κάθε ματς πρέπει να δικαιολογούν ότι είναι οι πιο ακριβοπληρωμένοι και οι καλύτεροι και να βγαίνουν από το γήπεδο εξουθενωμένοι από την υπερπροσπάθεια. Αυτό θέλει να κτίσει ο λεμονής, και αυτό θέλει να κτίσει η διοίκηση και ο κόσμος πρέπει να ενεργήσει με τον τρόπο που πρέπει για να τους βοηθήσει.
ΑΥΤΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΜΑΣ.
Ας καταλάβουν όλοι από τον Μακρίδη μέχρι τον Κάτζιη ότι θα πρέπει να θυσιαστούν για χάρη του κόσμου και της ιστορίας της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, αν θέλετε ακόμα και για χάρη της ιδεολογίας στην οποία αυτή η ομάδα στηρίζεται, όχι απαραίτητα επειδή την ασπάζονται αλλά επειδή οφείλουν να σέβονται το πάθος με το οποίο ο κόσμος της πιστεύει σε αυτή.
Η διοίκηση και ο κόουτς το κατάλαβαν και για αυτό παλεύουν.
Καιρός να το κάνουμε και εμείς.

20090814

Ομόνοια γιατί μας βγάζεις την ψυχή

Παρακολουθούσα το παιχνίδι ΠΑΟΚ- Βαλερένγκα την περασμένη βδομάδα και στο τέλος ακούγοντας το σύνθημα των παοκτσήδων «ΠΑΟΚ γιατί μας βγάζεις την ψυχή» (έχαναν 0-1 και κάθε φορά που έκαναν επίθεση οι νορβηγοί έτρεμε ο κώλος τους) δεν μπορούσα παρά να νοιώθω ομοιοπαθής. Μας έχουν βγάλει την ψυχή δυστυχώς οι δικοί μας χρόνια τώρα και το χειρότερο, δεν αισθάνομαι καθόλου βέβαιος ότι αυτή θα είναι η χρονιά που θα λυτρωθούμε.
Καταλαβαίνω τους λόγους που ο προπονητής και η διοίκηση δεν μπορούσαν να δεχτούν τα τερτίπια του κάθε Οκκά, Ντούρο και Ντικουμάνα αλλά όταν μετά από τόσο καιρό και τόσα λεφτά που έχουμε δαπανήσει τίθεται εκ νέου το ερώτημα αν θα πρέπει να πάρουμε περιφερειακό επιθετικό ή αμυντικό που να παίζει και στα δύο άκρα ή αν το δεκάρι μας είναι αυτό που πρέπει για τα λεφτά που παίρνει λυπάμαι αλλά κάτι δεν πάει καλά.
Επίσης με ενοχλεί ότι παίχτες που έχουμε κλείσει πέρσι και θεωρήθηκαν ως μεγάλες μεταγραφές προτιμούμε να προπονούνται μόνοι τους και να τους πληρώνουμε αδρά τη στιγμή που δεν έχουμε επαρκείς λύσεις στη θέση που αγωνίζονται, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την περίπτωση Αγκίρε. Δηλαδή όταν πριν από τόσες βδομάδες αποχωρούσε ο Οκκάς και αποφασίζαμε να φέρουμε τον Κυριάκο (που δεν είναι επιθετικός), έβλαφτε κάποιον να ενσωματωθεί ο Αγκίρε με τους υπόλοιπους ως μια επιπλέον λύση για μπροστά;
Πραγματικά κάποια πράγματα που συμβαίνουν σε κάνουν να απορείς. Είναι κανένας που αισθάνεται ότι με Ντάβιντσον και Κάσερες έχουμε ενισχυθεί στα πλάγια μπακ; Είναι δηλαδή αυτοί οι δύο ποιοτική αναβάθμιση της 11άδας σε σχέση με το δίδυμο Ντικουμάνα και Πάντιτς;
Εξακολουθώ να πιστεύω στον προπονητή και αναγνωρίζω τα προβλήματα νοοτροπίας που έχουμε χρόνια τώρα στην ομάδα. Το θέμα όμως είναι να βλέπουμε και κάποια πρόοδο. Ο Λεμονής είναι στην Ομόνοια ήδη αρκετούς μήνες και θα έπρεπε να είχε πετύχει κάποια πράγματα, ειδικά σε σχέση με παίχτες που υποτίθεται ότι γνωρίζουν τις απαιτήσεις του κόσμου της Ομόνοιας. Όμως όταν βλέπω τον Μαρσελίνιο να αλωνίζει σε αγώνα με ολόκληρη Ραπίντ για ένα γήπεδο άδειο και ένα ετήσιο συμβόλαιο ίσο με το μηνιάτικο κάποιων δικών οι οποίοι σέρνονταν σε αγώνα με 16000 κόσμο στην κερκίδα, να με συγχωρέσετε αλλά με πιάνει κατάθλιψη.

20090513

Η απόλυτη αποθράσυνση και ένα πρώην αθλητικό σωματείο

Πριν από λίγες μέρες έγραφα ότι θα ήταν καλό η ομάδα του παρασκηνίου να είχε αποκλειστεί από την πέγεια και ότι αν επιπρόσθετα από τον αποκλεισμό τους ερχόταν και μια δική μας επιτυχία σε βάρος τους θα ήταν, υπό τις περιστάσεις τουλάχιστον, το καλύτερο τέλος σε μια κατά τα άλλα αποτυχημένη χρονιά.

Δυστυχώς την Κυριακή, και ενώ τα πράγματα φαινόταν ότι οδηγούνταν ακριβώς προς αυτήν την κατεύθυνση, η προδιάθεση κάποιων (δικών τους αλλά και δικών μας) για μαγκιές μας στέρησε από την μικρή έστω αυτή χαρά.

Είναι αρκετός καιρός τώρα που θα έπρεπε όλοι, δηλαδή φίλαθλοι, οπαδοί, παράγοντες, αστυνομία και κράτος να αντιληφθούν ότι είμαστε ένα βήμα πριν θρηνήσουμε νεκρούς, για να μην πω ότι είναι και συμπτωματικό το ότι αυτό δεν έγινε ήδη.

Είναι ένα θέμα οι εκατέρωθεν βρισιές και προκλήσεις τις οποίες οι περισσότεροι θεωρούν αποδεκτές αν όχι και απαραίτητες. Άλλωστε, ακόμα και στην Αγγλία, που είναι το σύνηθες παράδειγμα προς μίμηση, προκλήσεις σε αυτό το επίπεδο υπάρχουν ακόμη και σήμερα. Πόσο μάλλον στην Κύπρο όπου, όσο και αν προσπαθούν κάποιοι να μας πείσουν περί του αντιθέτου, μας χωρίζουν πάρα μα πάρα πολλά.

Αυτό που έγινε προχθές δυστυχώς είναι πολύ διαφορετικό. Μιλάμε για μια οργανωμένη και προμελετημένη δολοφονική επίθεση καθοδηγούμενη από άτομα που δυστυχώς φαίνεται ότι έχουν ενεργήσει εκμεταλλευόμενοι κατά το χειρότερο τρόπο άλλη ιδιότητα τους. Ιδιότητα που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να τους είχε κάνει να λειτουργήσουν εντελώς διαφορετικά. Δυστυχώς φαίνεται ότι  για να γίνουν τα όσα έγιναν αξιοποιήθηκαν πληροφορίες που προνομιακά γνώριζαν συγκεκριμένα άτομα με ξεκάθαρο και συνειδητό στόχο την επίθεση κατά ανυποψίαστων φιλάθλων με μοναδικό λόγο το ότι είναι αριστεροί.

Η αμηχανία τους φανερώνεται και από το γεγονός ότι και η ίδια η ηγεσία του σωματείου τους αντιλήφθηκε ότι θα ήταν γελοία η χρήση  οποιασδήποτε δικαιολογίας χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν, όπως πχ ότι πρόκειται για «μωρά» που ενεργούν πάνω στο «άππωμα» ή ότι όσοι κρατούν και προσκυνούν τα σιχαμερά σύμβολα που κυριαρχούν πια στην κερκίδα τους δεν ξέρουν τι κάνουν. Είμαι σχεδόν μάλιστα βέβαιος ότι αυτό δεν θα συνέβαινε ούτε ακόμα και αν δεν είχε παραιτηθεί ο γελοίος πρώην υπεύθυνος επικοινωνίας τους.

Αυτό όμως που δείχνει την απόλυτη κατάντια ενός σωματείου το οποίο όσο και αν μας ενοχλεί έχει πίσω του κάποια ποδοσφαιρική ιστορία είναι η «ενίσχυση» των εγχώριων φασιστοειδών με «εισαγόμενους». Το ότι ακόμη και η μερίδα των οπαδών τους που έχει κρατήσει κάποια αξιοπρέπεια κατάντησε να παρακολουθεί απαθής την εξάπλωση τους καρκινώματος που από ανέκαθεν υπήρχε στις τάξεις τους είναι επίσης ενδεικτικό της παρακμής τους.

Η  καλύτερη εξυπηρέτηση που το κράτος μπορεί να προσφέρει θα είναι να εντοπίσει και να κλειδώσει τα καθάρματα αυτά σε ένα κελί για καιρό. Έχω επιπλέον την εντύπωση ότι κάτι τέτοιο θα είναι, πολύ περισσότερο από οποιουδήποτε άλλου, προς το συμφέρον των ιδίων.

20090429

Απολογισμός 2008/2009 Μέρος 1ο: η κυβέρνηση, το παρασκήνιο και η βρωμοκωλάρα τους.

Θεωρώ ότι πρέπει όλοι να αναγνωρίσουμε ότι το πρωτάθλημα χάθηκε στα παιχνίδια με τους ακατονόμαστους. Δεν χάθηκε ούτε με την πέγεια, ούτε με την πάφο, ούτε με την άχνα, όπως δεν χάθηκε ούτε για αυτούς στα αντίστοιχα παιχνίδια τους με την απέπ, άχνα και πάφο.
Με την ολοκλήρωση της περσινής χρονιάς, η οποία δυστυχώς ήρθε ουσιαστικά μετά από (άλλη) μια οδυνηρή ήττα από τον καρκίνο της Κύπρου, σχεδόν όλοι μας λέγαμε το ίδιο πράγμα. Τελευταία τους φορά, από του χρόνου τα πράγματα αλλάζουν, από του χρόνου θα πάρουμε την εκδίκηση μας. Με τόκους.
Αμ δε.
Δυστυχώς έμελλε να πιούμε και φέτος το πικρό ποτήρι από τα καλομαθημένα της ΚΟΠ και των διαιτητών. Και μάλιστα με τον πιο οδυνηρό τρόπο αφού πετάξαμε όχι μία αλλά δύο ευκαιρίες να τους πεθάνουμε στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος, και σαν να μην έφτανε αυτό, ούτε τον πρώτο ούτε το δεύτερο γύρο καταφέραμε να κρατήσουμε έστω την ισοπαλία με αποτέλεσμα στο τέλος να τους αναστήσουμε (ως συνήθως) και να τους βοηθήσουμε εντελώς ανέλπιστα να αποθρασυνθούν και να αποκτήσουν τη δυναμική που τους οδήγησε μέχρι το τέλος.
Πετούσαμε στα σύννεφα τον 1ο γύρο (στο παιχνίδι που έγινε μετά από 2 συνεχόμενα παιχνίδια της εθνικής) και μέχρι να καταλάβουμε τι γίνεται (κάποια πράγματα μάλιστα τα καταλάβαμε, ή μάλλον καλύτερα τα παραδεχτήκαμε αρκετούς μήνες αργότερα) χάσαμε ένα πέναλτι και δεχτήκαμε τρία γκολ σε ένα ημίχρονο . Στο 2ο ημίχρονο ήταν αρκετός ο κώλος τους (δοκάρι ζλόγκαρ) και ο χιώτης για να κρατήσουν μια νίκη που ούτε οι ίδιοι δεν περίμεναν πριν τον αγώνα στον οποίο οι οπαδοί των σκατών ήρθαν στο γήπεδο σχεδόν κυριολεκτικά χεσμένοι.

Στο 2ο γύρο επιχειρήσαμε να τους αντιμετωπίσουμε πιο συντηρητικά, πειθαρχημένα αλλά κυρίως προσγειωμένα, όμως σε ένα παιχνίδι που υπό άλλες συνθήκες φαινόταν ότι δεν χάναμε με τίποτα οι προστάτες τους καλά διαβασμένοι αναγνώρισαν τον αδύναμο μας κρίκο και αφού πρώτα τον εκνεύρισαν καλά-καλά κατάφεραν με δυόμιση φάουλ να τον βγάλουν από τον αγώνα πριν τη λήξη του ημιχρόνου (την ίδια ώρα που περνούσαν απαρατήρητα τα κατά πολύ πιο καθαρά και σκληρά φάουλ άλλων ποδοσφαιριστών, κυρίως δικών τους αλλά και κάποιων δικών μας για να είμαστε ειλικρινείς - και αυτό είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι αυτό που έγινε ήταν προμελετημένο). Στο 2ο ημίχρονο, ως συνήθως, η τύχη τους («κόντρα»(;) της μπάλας στο χέρι του «αρχηγού»(!) πλετζ στο γκολ, δοκάρι οκκά) και πάλι επιστρατεύτηκε και έκαναν το 2 στα 2.
Πάντως, στον αγώνα αυτό θεωρώ ότι είναι σκανδαλώδες αυτό που έγινε με το ντίκου, παρατηρήσεις από την πρώτη φάση που είχε εμπλοκή ο ποδοσφαιριστής, κάρτα στη δεύτερη φάση που κατ’ εμένα δεν ήταν καν φάουλ, κόκκινη στην 3η φάση που «μύριζε» φάουλ. Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε και κατά τα άλλα τα παπαγαλάκια οι τρισάθλιοι οπαδοί τους μιλάνε για κατεστημένο της ομόνοιας επειδή είμαστε κυβέρνηση. Φτάσανε στο σημείο οι γελοίοι να λένε ότι πήρανε πρωτάθλημα ενάντια στο κατεστημένο της Ομόνοιας!

Και φτάσαμε στο τρίτο παιχνίδι (πάλι μετά από 2 συνεχόμενα παιχνίδια της εθνικής από τα οποία οι διεθνείς μας ήρθαν πίσω εξαντλημένοι), αυτό που πραγματικά σε κάνει να νοιώθεις ότι η ομάδα μας είναι καταραμένη. Τι ανάλυση να κάνει κανείς όταν από την εικόνα του πρώτου ημιχρόνου, με τους οπαδούς τους ταύλα και τον κόσμο μας στους 7 ουρανούς, την ομάδα μας να πετάει και αυτούς να σέρνονται και τον γιοβάνοβιτς κυριολεκτικά πανικοβλημένο να μπαίνει ΜΕΣΑ στο γήπεδο προσπαθώντας να περισώσει ότι μπορεί από το ναυάγιο τους, βρεθήκαμε στο τέλος ηττημένοι! ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ!
Και μετά λένε ότι φταίνε οι κουμουνιστές που είναι άθεοι!

20090425

Πρωταθλητές στη Βρωμιά

Μόλις τελείωσε ο αγώνας των βρωμισμένων. Ξέρω είμαι μαζόχας που έκατσα να τους δω αλλά πραγματικά ήθελα να «απολαύσω» ξανά αυτή τη «σούπερ» ομάδα (τρομάρα τους) που έσπασε φέτος όλα τα ρεκόρ και θα γράψει ιστορία με τις συνεχόμενες επιτυχίες της σε αγώνες ντέρμπυ και μη.

Την ομάδα που μας κέρδισε τρεις φορές όντας καλύτερα μας μόνο σε ένα από τα 6 ημίχρονα των μεταξύ μας αγώνων. Την επίσημη αγαπημένη των δημοσιογράφων, την ομάδα «θρύλο» του παρασκηνίου, την ομάδα καμάρι της ΚΟΠ και των διαιτητών.

Σκατά στα μούτρα τους.

Με καλύτερο παίχτη και ψυχή της ομάδας το διαιτητή και κινητήριο μοχλό την τύχη διατήρησαν το κάλπικο τους αήττητο και εξασφάλισαν ακόμη ένα βρώμικο τίτλο. Είναι εκπληκτικό ότι με άλλο ένα αγώνα να εκκρεμεί πριν το μεταξύ μας παιχνίδι είχαν τόση ανασφάλεια και τόσο άγχος που έκαναν ότι μπορούσαν ώστε με την σκανδαλώδη εύνοια της διαιτησίας να εξασφαλίσουν από σήμερα το βαθμό που χρειάζονταν, μπας και τους κερδίσει την επόμενη αγωνιστική η γατούλα (που χίλια χρόνια να παίζει στο ΓΣΠ δεν θα καταφέρει ούτε και θα την αφήσουν να πάρει από τα σκατά έστω μία ισοπαλία).

Τους εύχομαι ολόψυχα όσες αμαρτίες έχουν κάνει (και) φέτος να τις βρουν μπροστά τους και να τις πληρώσουν στην προσωπική τους ζωή οι ίδιοι και τα παιδιά τους.

Green Guard

Καρυπίδης, Πάτσα

Με ευχαριστηση πληροφορήθηκα ότι η διοίκηση μας, ικανοποιώντας τις επιθυμίες του κόουτς «έκλεισε» για τρία χρόνια τον καρυπίδη. Όσοι παρακολουθούν έστω λίγο ξένα πρωταθλήματα, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι πρόκειται για ένα προικισμένο παίχτη, σε μια πολύ καλή «ποδοσφαιρικά» ηλικία, σοβαρό και πειθαρχημένο. Ομολογώ ότι είχα κάποιες αμφιβολίες ως προς τις εισηγήσεις του Λεμονή για παίχτες που θα πρέπει να αποκτηθούν, φοβούμενος μην «φορτωθούμε» τον κάθε ξοφλημένο «πρώην» παίκτη του Λεμονή, όσο και αν δεν έχω κανένα λόγο να πιστέψω ότι ο προπονητής θα έκανε συνειδητά επιλογές που θα έβλαπταν την ομάδα. Για παράδειγμα ο πατσατζόγλου, ο οποίος έχει κάνει μερικές (αν θέλετε αρκετές) εξαιρετικές εμφανίσεις με τον ολυμπιακό, είναι γνωστό ότι έχει για χρόνια συνεχή προβλήματα τραυματισμών τα οποία όσο γίνεται μεγαλύτερος βεβαίως και αναμένω να επιδεινωθούν. Η ομόνοια δεν έχει την πολυτέλεια να κάνει συμβόλαια εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, διετή και τριετή σε παίχτες με αμφίβολο μέλλον από τους οποίους όχι μόνο θα περιμένει να είναι πρώτοι μέσα στο γήπεδο αλλά και να βγάλουν περισσότερα από 40 παιχνίδια κάθε χρονιά!

Green Guard

Green Guard Cy

Αρκετοί πιθανόν να διερωτηθούν γιατί κάποιος μπορεί να ξεκίνησε τώρα, με το τέλος άλλης μιας «αποτυχημένης» κατά πολλούς (αγωνιστικής) χρονιάς, να δημιουργήσει ένα blog για την αγαπημένη μας ομάδα.
Μια χρονιά που δυστυχώς όχι μόνο δεν συνοδεύτηκε από τον πολυπόθητο τίτλο του πρωταθλητή, αλλά ούτε καν με αυτόν το κυπέλλου. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά το πρωτάθλημα δυστυχώς καταλήγει στον μισητό εχθρό μας, στους "θρυλικούς" καραγκιόζηδες, τους αυτοκράτορες του παρασκηνίου και της σαπίλας τους κύριους εκπρόσωπους κάθε αρρωστημένης νοοτροπίας που για δεκαετίες κατατρώει αυτό τον τόπο και μας έχει επιφέρει τις μεγαλύτερες καταστροφές.
Η αλήθεια είναι ότι η αποτυχία μας δεν θα πρέπει να εστιαστεί σε ένα ή δύο παράγοντες αλλά σε μια σειρά συγκυριών και αδυναμιών δικών μας αλλά και δυνατοτήτων θεμιτών και (κυρίως) αθέμιτων των αντιπάλων μας.
Σύντομα θα επανέλθω με μια αποτίμηση της χρονιάς που έχουμε διανύσει αλλά και για τις απόψεις μου για διάφορα άλλα που αφορούν πρώτιστα την ομάδα και το σωματείο μας, αλλά και, δευτερευόντως, τους εχθρούς μας και το κυπριακό ποδόσφαιρο γενικότερα.

Μέχρι τότε να προσέχετε
Green Guard