Το θέατρο του παραλόγου

Δυστυχώς, η συνηθισμένη ανευθυνότητα με την οποία αντιμετωπίζουμε τα μεγάλα προβλήματα σε αυτό τον τόπο μας έχει οδηγήσει στο απροχώρητο και στο θέμα της βίας στα γήπεδα. Και μάλιστα, κρίνοντας από αυτά που βλέπουμε και ακούμε δεν νομίζω να υπάρχει κανείς που να έχει πραγματικά ελπίδα ότι το πρόβλημα θα επιλυθεί. Από την ασυνεννοησία και τις διαφωνίες μεταξύ Αστυνομίας, ΚΟΠ, ΚΟΑ και αρμόδιου Υπουργού μέχρι τις ηλιθιότητες των δημοσιογράφων και του κάθε υπευθυνοανεύθυνου και τους «λόγους» για τους οποίους έχουμε ακούσει ότι μας οδήγησαν εδώ διακρίνεις μια απίστευτη σύγχυση, λες και όλοι αυτοί ζουν σε άλλη χώρα.

Τα πράγματα είναι στην πραγματικότητα πολύ πιο απλά και μάλιστα είναι τόσο απλά πολύ καιρό τώρα.

Πρώτον, η πολιτεία αδυνατεί. Κυβέρνηση (πολιτικές αποφάσεις), Βουλή (ισχυρό νομικό πλαίσιο), Αστυνομία (έρευνα και προσαγωγή) και Δικαιοσύνη (σύντομες διαδικασίες και αποτρεπτικές ποινές) θα πρέπει απλά να κάνουν τη δουλειά τους. Μέχρι σήμερα αυτό δεν έχει γίνει.

Δεύτερο, η αδικία προκαλεί βία. Είναι λάθος να μιλάμε για προκατάληψη αφήνοντας να νοηθεί ότι αυτή είναι αδικαιολόγητη- δεν είναι στη φαντασία μας πχ οι διαιτησίες του κάθε τρύφωνος, οι αποφάσεις της δικαστικής, τα μαγειρέματα της εκτελεστικής. Είναι λόγω αυτών που, από τις αθλητικές αρχές (ΚΟΠ, Εκτελεστική, Επιτροπή Διαιτησίας, Δικαστική) δεν μπορούμε να περιμένουμε και πολλά (ο ΚΟΑ δεν έχει απλά την εξουσία να κάνει κάτι). Ακόμα και αν θέλουν στη θεωρία να λύσουν προβλήματα αυτοί που διοικούν το ποδόσφαιρο είναι απλά αδύνατον να το πετύχουν. Η βία τρέφεται από τις συνθήκες αμφισβήτησης που έχουν δημιουργήσει με τις πράξεις τους,

Τρίτο θα πρέπει τα σωματεία, οι οργανωμένοι οπαδοί αλλά και ο υπόλοιπος κόσμος να αναλάβει τις ευθύνες του. Τον Μάιο είχα γράψει:

«Αυτό που δείχνει την απόλυτη κατάντια ενός σωματείου το οποίο όσο και αν μας ενοχλεί έχει πίσω του κάποια ποδοσφαιρική ιστορία είναι η «ενίσχυση» των εγχώριων φασιστοειδών με «εισαγόμενους». Το ότι ακόμη και η μερίδα των οπαδών τους που έχει κρατήσει κάποια αξιοπρέπεια κατάντησε να παρακολουθεί απαθής την εξάπλωση τους καρκινώματος που από ανέκαθεν υπήρχε στις τάξεις τους είναι επίσης ενδεικτικό της παρακμής τους».

Είναι αλήθεια ότι και εμείς έχουμε τα δικά μας «καλόπαιδα». Η διαφορά είναι ότι οι δικοί μας έχουν απομονωθεί από τους οργανωμένους (αλλά και από τον υπόλοιπο κόσμο) και για αυτό θα πρέπει να παραδεχτούμε τον μηχανισμό που έχει στηθεί από την ίδια τη Θύρα 9 – γνωρίζω ότι συχνά έχουν έρθει σε σύγκρουση μαζί τους. Επιπλέον, η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου καταδίκασε τις προκλήσεις τύπου «ινσταμπούλ» «γαμώ το έθνος σας» κλπ. Την ίδια ώρα τι συμβαίνει στην αντίπαλη όχθη; ΤΙΠΟΤΑ! Οι αντίστοιχου επιπέδου «μεμονωμένες» (ωστόσο σημαντικά συχνότερες) προκλήσεις (σβάστιγκες, στόχοι κλπ) ανεβοκατεβαίνουν σαν να μην συμβαίνει τίποτα και χωρίς να διαμαρτύρεται κανείς.

Τα πιο πάνω είναι στην πραγματικότητα τα μόνα «συγκρίσιμα παραπτώματα» των δύο πλευρών. Από εκεί και πέρα το τι συμβαίνει στην κερκίδα τους είναι μοναδικό στην Κύπρο. Οργανωμένες «Ομάδες Κρούσης» των οπαδών τους, με ομοιόμορφες στολές, ναζιστικούς χαιρετισμούς, ρατσιστικά και άλλα φασιστικά συνθήματα χρόνια τώρα προκαλούν. Αυτοί που ξεκίνησαν σαν μια ομάδα ξεχωριστή από τον κύριο όγκο των οργανωμένων τους (πειρατές) στο τέλος απλά κυριάρχησαν αν όχι με την ενθάρρυνση τουλάχιστον με την ανοχή των διοικήσεων τους.

Και εξηγούμαι:

(α) Δεν υπάρχει προηγούμενο προέδρου της Ομόνοιας που να δίνει το σύνθημα σε σύναξη οπαδών για να βριστεί χυδαία ο αντίπαλος και μάλιστα να υπάρχει και σχετικό βίντεο (με το οποίο κανένας δεν ασχολήθηκε) όπου πέρα από αυτό φαίνεται να καπνίζει αμέριμνος το πούρο του ακούγοντας συνθήματα για φούρνους των ναζί και δεχόμενος ναζιστικούς χαιρετισμούς. Ποδοσφαιρικός παράγοντας της χρονιάς!

(β) Δεν υπάρχει αντίστοιχη οργανωμένη μερίδα οπαδών μας που υπό την κάλυψη συφίδων/ θύρας 9 κλπ να δημιουργεί οργανωμένες και προμελετημένες επιθέσεις όπως έγινε στο νουέβο κάμπο αλλά και στο τέλος της προηγούμενης σεζόν, ούτε πρόκειται να υπάρξει διότι (1) δεν υπάρχει αντίστοιχη αρρωστημένη ιδεολογική βάση (εναντίον αριστερών, μαύρων, τουρκοκυπρίων, εβραίων, λεμεσιανών μέχρι και των διαφωνούντων με αυτούς αποελιστών!) και (2) ακόμα και αν υπήρχε θα την απέβαλε το ίδιο το σωματείο και οι οργανωμένοι οπαδοί μας. Αυτό ίσως να είναι ένα από τα (πολλά ή λίγα δεν έχει σημασία) καλά που προκύπτουν από τις όποιες σχέσεις με οργανωμένα κοινωνικά σύνολα έχει το σωματείο μας αλλά και η ίδια η ηγεσία των οπαδών μας.

Είναι στον κόσμο του αποελ που στο τέλος της ημέρας αντιστοιχεί και το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης. Με την ανοχή τους έφτασε στο σημείο η χρυσαυγίτικη «ιδεολογία» να έχει επικρατήσει στην οργανωμένη κερκίδα τους. Έφτασαν στο σημείο οι οργανωμένοι να βρίζουν το ίδιο το δικό τους συμβούλιο και να σπάζουν τα γραφεία της ομάδας τους. Αργήσατε κύριε πρόεδρε του αποελ να αντιληφθείτε τι τέρας έχετε δημιουργήσει για να μην πω ότι κρίνοντας από τα τις δηλώσεις κάποιων παραγόντων σας, είναι πολλοί αυτοί που ακόμα είναι στην «κοσμάρα» τους.

Η κατάσταση απαιτεί τομές, αποφάσεις άμεσες και δραστικές που εφόσον ληφθούν σίγουρα θα «πονέσουν» αρκετούς, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα. Μακάρι να είναι σε θέση οι αρμόδιοι να κάνουν αυτό που χρειάζεται, θα είναι ιδιαίτερα απογοητευτικό αν αυτή ειδικά η κυβέρνηση δεν καταφέρει να καταπολεμήσει τέτοια φαινόμενα. Η μέχρι σήμερα εμπειρία πάντως μόνο απαισιόδοξους μπορεί να μας κάνει.

Για τα αγωνιστικά θα τα πούμε σύντομα, ενόψει και των ντέρμπι που έρχονται…

 

Αυτή είναι Ομόνοια!

Μετά από δύο συνεχόμενες αποτυχίες, που ομολογουμένως οφείλονταν κυριότερα στην ατυχία (και τη διαιτησία) παρά σε οτιδήποτε άλλο επανήλθαμε δριμύτεροι. Δύο νίκες σε δύο αγώνες με εξαιρετικά ψηλό βαθμό δυσκολίας στο πρωτάθλημα και μάλιστα μετά από σούπερ εμφανίσεις (ίσως τις καλύτερες της περιόδου) και ένας υγιεινός περίπατος με τον ολυμπιακό μεσοβδόμαδα από τις «εφεδρείες» (πολλοί από τους παίχτες που έπαιξαν με τον ολυμπιακό θα είχαν άνετα θέση στην ενδεκάδα των ανταγωνιστών μας, για παράδειγμα και μόνο αναφέρω τους Ζούρα, Ζλόγκαρ, Χριστοφή, Βέντζελ).

Η ομάδα επιτέλους ρολάρει, βγάζει αυτοματισμούς και τσαμπουκά, έχει ταχύτητα, ψυχραιμία και πνεύμα νικητή. Οι πλείστοι ποδοσφαιριστές, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, ανεβαίνουν. Για παράδειγμα ο Αγκουιάρ (από τον οποίο είχα πολλά παράπονα) τα τελευταία δύο παιχνίδια ήταν πολυτιμότατος. Θα πρέπει επίσης όλοι να καλωσορίσουμε τον Στέφανο Κοτσόλη στην ομάδα μας, πλέον παίζουμε και με τερματοφύλακα.

Ακόμα και για αυτούς για τους οποίους ακούμε μέσα μέσα κανένα παράπονο από την εξέδρα αυτό περισσότερο έχει να κάνει όχι με ότι είναι κακοί αλλά ακριβώς επειδή, γνωρίζοντας τις ικανότητες τους, περιμένουμε περισσότερα. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ο Μακρίδης, ο οποίος αν και δίνει πολλά στην ομάδα μπορεί και πρέπει να δώσει ακόμη περισσότερα. Πάντως, ειδικά για αυτόν, και λόγω του χαρακτήρα του, αναμένω και ελπίζω να κάνει το καλύτερο του παιχνίδι με το σκατό.

Τα μόνα «αρνητικά» που προσωπικά βλέπω, και δεν τα επισημαίνω για να παραπονεθώ , είναι κάποιες στιγμιαίες αδράνειες της άμυνας που παραμένουν και κάποια ατομικά λαθάκια που ακόμα γίνονται τα οποία πρέπει να εκμηδενιστούν, ιδιαίτερα ενόψει της δύσκολης συνέχειας. Επίσης θα πρέπει να βελτιωθούμε ακόμα περισσότερο στα στημένα, τόσο αμυντικά όσο και επιθετικά.

Κυρίως όμως με προβληματίζει η αναποτελεσματικότητα μας στις τελικές φάσεις. Είναι αδιανόητο με βάση τις ευκαιρίες που μας δόθηκαν στα τέσσερα παιχνίδια με ανόρθωση, απεπ, απόλλωνα και πέγεια να έχουμε βάλει μόνο 4 γκολ! Δέχομαι ότι σε κάποιο ποσοστό, μικρό ή μεγάλο, η ατυχία και η διαιτησία έχει παίξει το ρόλο της. Ωστόσο θα πρέπει να εστιάζουμε πάντοτε στα πράγματα που μπορούμε και πρέπει να αλλάξουμε και όχι σε αυτά για τα οποία είναι αστάθμητα (τύχη) ή καθορίζονται πίσω από τις κλειστές πόρτες της κοπ (διαιτησία) σύμφωνα με τις ανάγκες των βρωμισμένων ή άλλων ομόσκατων τους.

Πρέπει και μπορούμε να σκοράρουμε περισσότερο και αυτό θα γίνει εφικτό εφόσον οι ποδοσφαιριστές μας είναι περισσότερο συγκεντρωμένοι, σοβαροί, ομαδικοί, αποφασιστικοί και δυναμικοί μπροστά στο τέρμα!

Κατά τα άλλα συγχαρητήρια στον κόουτς για τις δηλώσεις του, κατάλαβε και αυτός όπως και τόσοι άλλοι στο παρελθόν τι γίνεται στην Κύπρο, ότι δηλαδή υπάρχει ένα πρωτάθλημα κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες των ακατανόμαστων και για να το κατακτήσεις πρέπει να κερδίσεις πέρα από τους αντιπάλους σου και το ίδιο το σκατό και τη διαιτησία.

Κατά τα άλλα οι βρωμισμένοι πήραν το 5ο τους πέναλτι σε 7 αγώνες, να δούμε πότε και αν θα πάρουμε κανένα και εμείς.