Θεωρώ ότι πρέπει όλοι να αναγνωρίσουμε ότι το πρωτάθλημα χάθηκε στα παιχνίδια με τους ακατονόμαστους. Δεν χάθηκε ούτε με την πέγεια, ούτε με την πάφο, ούτε με την άχνα, όπως δεν χάθηκε ούτε για αυτούς στα αντίστοιχα παιχνίδια τους με την απέπ, άχνα και πάφο.
Με την ολοκλήρωση της περσινής χρονιάς, η οποία δυστυχώς ήρθε ουσιαστικά μετά από (άλλη) μια οδυνηρή ήττα από τον καρκίνο της Κύπρου, σχεδόν όλοι μας λέγαμε το ίδιο πράγμα. Τελευταία τους φορά, από του χρόνου τα πράγματα αλλάζουν, από του χρόνου θα πάρουμε την εκδίκηση μας. Με τόκους.
Αμ δε.
Δυστυχώς έμελλε να πιούμε και φέτος το πικρό ποτήρι από τα καλομαθημένα της ΚΟΠ και των διαιτητών. Και μάλιστα με τον πιο οδυνηρό τρόπο αφού πετάξαμε όχι μία αλλά δύο ευκαιρίες να τους πεθάνουμε στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος, και σαν να μην έφτανε αυτό, ούτε τον πρώτο ούτε το δεύτερο γύρο καταφέραμε να κρατήσουμε έστω την ισοπαλία με αποτέλεσμα στο τέλος να τους αναστήσουμε (ως συνήθως) και να τους βοηθήσουμε εντελώς ανέλπιστα να αποθρασυνθούν και να αποκτήσουν τη δυναμική που τους οδήγησε μέχρι το τέλος.
Πετούσαμε στα σύννεφα τον 1ο γύρο (στο παιχνίδι που έγινε μετά από 2 συνεχόμενα παιχνίδια της εθνικής) και μέχρι να καταλάβουμε τι γίνεται (κάποια πράγματα μάλιστα τα καταλάβαμε, ή μάλλον καλύτερα τα παραδεχτήκαμε αρκετούς μήνες αργότερα) χάσαμε ένα πέναλτι και δεχτήκαμε τρία γκολ σε ένα ημίχρονο . Στο 2ο ημίχρονο ήταν αρκετός ο κώλος τους (δοκάρι ζλόγκαρ) και ο χιώτης για να κρατήσουν μια νίκη που ούτε οι ίδιοι δεν περίμεναν πριν τον αγώνα στον οποίο οι οπαδοί των σκατών ήρθαν στο γήπεδο σχεδόν κυριολεκτικά χεσμένοι.
Στο 2ο γύρο επιχειρήσαμε να τους αντιμετωπίσουμε πιο συντηρητικά, πειθαρχημένα αλλά κυρίως προσγειωμένα, όμως σε ένα παιχνίδι που υπό άλλες συνθήκες φαινόταν ότι δεν χάναμε με τίποτα οι προστάτες τους καλά διαβασμένοι αναγνώρισαν τον αδύναμο μας κρίκο και αφού πρώτα τον εκνεύρισαν καλά-καλά κατάφεραν με δυόμιση φάουλ να τον βγάλουν από τον αγώνα πριν τη λήξη του ημιχρόνου (την ίδια ώρα που περνούσαν απαρατήρητα τα κατά πολύ πιο καθαρά και σκληρά φάουλ άλλων ποδοσφαιριστών, κυρίως δικών τους αλλά και κάποιων δικών μας για να είμαστε ειλικρινείς - και αυτό είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι αυτό που έγινε ήταν προμελετημένο). Στο 2ο ημίχρονο, ως συνήθως, η τύχη τους («κόντρα»(;) της μπάλας στο χέρι του «αρχηγού»(!) πλετζ στο γκολ, δοκάρι οκκά) και πάλι επιστρατεύτηκε και έκαναν το 2 στα 2.
Πάντως, στον αγώνα αυτό θεωρώ ότι είναι σκανδαλώδες αυτό που έγινε με το ντίκου, παρατηρήσεις από την πρώτη φάση που είχε εμπλοκή ο ποδοσφαιριστής, κάρτα στη δεύτερη φάση που κατ’ εμένα δεν ήταν καν φάουλ, κόκκινη στην 3η φάση που «μύριζε» φάουλ. Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε και κατά τα άλλα τα παπαγαλάκια οι τρισάθλιοι οπαδοί τους μιλάνε για κατεστημένο της ομόνοιας επειδή είμαστε κυβέρνηση. Φτάσανε στο σημείο οι γελοίοι να λένε ότι πήρανε πρωτάθλημα ενάντια στο κατεστημένο της Ομόνοιας!
Και φτάσαμε στο τρίτο παιχνίδι (πάλι μετά από 2 συνεχόμενα παιχνίδια της εθνικής από τα οποία οι διεθνείς μας ήρθαν πίσω εξαντλημένοι), αυτό που πραγματικά σε κάνει να νοιώθεις ότι η ομάδα μας είναι καταραμένη. Τι ανάλυση να κάνει κανείς όταν από την εικόνα του πρώτου ημιχρόνου, με τους οπαδούς τους ταύλα και τον κόσμο μας στους 7 ουρανούς, την ομάδα μας να πετάει και αυτούς να σέρνονται και τον γιοβάνοβιτς κυριολεκτικά πανικοβλημένο να μπαίνει ΜΕΣΑ στο γήπεδο προσπαθώντας να περισώσει ότι μπορεί από το ναυάγιο τους, βρεθήκαμε στο τέλος ηττημένοι! ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ!
Και μετά λένε ότι φταίνε οι κουμουνιστές που είναι άθεοι!
