Επίδειξη ισχύος - Είμαστε ή όχι το Αφεντικό;

Την προηγούμενη βδομάδα θα έγραφα (τελικά οι υποχρεώσεις με πρόλαβαν) ότι, παρά την ισοπαλία με την ΑΠΕΠ η οποία προήλθε μετά από πάρα πολύ καλή εμφάνιση (εξαιρουμένης της συνηθισμένης πια αστάθειας στην άμυνα και στο μυαλό του κοτσόλη) ήρθε η ώρα αυτή η ομάδα να αποδείξει μέσα στο γήπεδο, και απέναντι στους (θεωρητικούς) ανταγωνιστές της ποιο είναι το αφεντικό.

Δυστυχώς χθες, τουλάχιστον για ένα ημίχρονο δεν το κάναμε. Η απουσία ρυθμού αλλά και πάθους αλλά και η συνεχιζόμενη μετριότητα ποδοσφαιριστών που ήρθαν ως μεσσίες (καρυπίδης, πάτσα, ζουράφσκι, κοτσόλης, αγκουιάρ) για να αντικαταστήσουν (ντούρο, ντικουμάνα, μπαγκούρα για να μην πω οκκά και καφού) να στείλουν στον πάγκο (χριστοφή, ζλόγκαρ, αλαμπί) ή την κερκίδα (ασπρογένους) άλλους δυστυχώς έδρασαν καταλυτικά, όσο καταλυτικά έδρασε και η διαιτησία, η οποία άποψη μου είναι ότι περισσότερο από τους ανώμαλους έπαιζε για το Χ, κάποιος βλέπετε έχει μείνει αρκετά πίσω και πρέπει να ανακάμψει.

Ως οπαδός θεωρώ ότι δικαιούμαι να έχω, κάποιες τουλάχιστον, «εμμονές» και να θεωρώ ότι συγκεκριμένοι παίχτες πρέπει να προστατεύονται και να τους δίνονται ευκαιρίες, κυρίως επειδή είναι κύπριοι ή/ και νεαροί αφού είχαμε στερηθεί παίχτες με τέτοια χαρακτηριστικά, ποιοτικούς τουλάχιστον, για αρκετά χρόνια.

Για αυτό απαιτώ να βλέπω πάντα τον Κωνσταντίνου στο γήπεδο και θεωρώ ότι θα πρέπει να δοθούν ευκαιρίες στον Ασπρογένους ακόμα και τον Σκεύο αλλά και να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού ο Χριστοφή, που ενώ δέχομαι ότι είναι επιπόλαιος θεωρώ ότι είναι φοβερά προικισμένος.

Αντί αυτού
· στηρίζουμε ένα ανεκδιήγητο τερματοφύλακα που ακόμα δεν έχει κάνει απόκρουση μετά από 9 επίσημα παιχνίδια, δέχεται όλα σχεδόν τα τέρματα όρθιος -αυτό από μόνο του λέει πολλά - ενώ είναι ο μόνος δίμετρος τερματοφύλακας που έχω δει που καταφέρνει να σμικρύνει τον όγκο του σώματος του παρά να τον αξιοποιεί,
· στηρίζουμε ένα καρυπίδη που δεν έχει δείξει να υπερτερεί σε κανένα τομέα αν όχι του σκεύου, τουλάχιστον του αλαμπί,
· στηρίζουμε ένα ζουράφσκι που δίνει νέα διάσταση στον όρο «λούλλα»- ο βακουφτσής τουλάχιστον στα ντέρμπι σκιζόταν.
· Βλέπουμε ένα πάτσα που ξεφτιλίζεται, συγκρίνετε μόνον τι έδωσε ως κόφτης χθες στον 1ο ημίχρονο και τι ο κασέκε στο 2ο. Ποιος είναι αυτός που τολμά να πει ότι δεν έχουμε δικαίωμα να απαιτούμε από αυτόν να αποδείξει ότι αξίζει να παίρνει όσα παίρνει;
· Έγινε βασικός και αναντικατάστατος ο αγκουιάρ, ο οποίος παίρνει περισσότερα από όσα ο ντούρο και ο μπαγκούρα μαζί, χωρίς να έχει δώσει (ακόμα) όσα έδωσαν αυτοί οι δύο ξεχωριστά στον απόλλωνα, ίσως ακόμα και στην περσινή ομόνοια.

Αυτός που ΔΕΝ δικαιούται να έχει εμμονές και να χρησιμοποιεί ηλίθιες δικαιολογίες του τύπου «δεν το έχω δει να αγωνίζεται» όταν τον ρωτούν γιατί δεν χρησιμοποιεί κάποιους άλλους ποδοσφαιριστές είναι ο προπονητής.

Αν και προσωπικά πιστεύω ότι πρέπει και τώρα να στηριχθεί (και αυτό θα γίνει είμαι βέβαιος από τη διοίκηση και τον περισσότερο κόσμο) ο μεγαλύτερος του εχθρός είναι ο ίδιος του ο εαυτός και αν δεν απεγκλωβιστεί σύντομα από τις εμμονές του δεν είναι μακριά η μέρα που ο κόσμος θα ξεκινήσει να μουρμουρά. Και όταν ο κόσμος ξεκινήσει να παραπονιέται δεν θα είναι μακριά και η στιγμή που θα απαιτήσει από αυτόν να πάρει τις «επιλογές» του που απογοητεύουν, και ειδικά τους συμπατριώτες του, και να πάει στο καλό.